Brown Üniversitesi’nden araştırmacılar JAMA’da rapor ettikleri için yaşlı hastalar arasında son on yılda darülaceze kullanımında ve yoğun bakım kullanımında artış oldu. Yazarlar, daha geç sağlık hizmetleri geçişleri ile hastaneye yatışları tekrar etmenin, bu agresif bakımın gerçekten hastaların ve sevdiklerinin gerçekten ne istediğini temsil ettiğini eklediler. Muhtemelen değil.
Yazarlar, on yıl öncesine göre daha fazla yaşlı bakımevinin bakımıyla ölüyor. Ancak, giderek artan sayıda bir yoğun bakım ünitesi (yoğun bakım ünitesinde) olduktan hemen sonra çok kısa bir süre için bunu yapıyorlar. Yaşlı hastalar için palyatif bakımın, doktorların, hizmet sağlayıcıların, hastaların ve ailelerinin oturdukları ve seçenekleri tartıştığı, hasta bakımının uygun şekilde planlanmış bir parçası yerine, sadece bir süre sonra ortaya çıktığı görülmektedir.
Lider yazar, Brown Üniversitesi Halk Sağlığı Programı’nda sağlık hizmetleri politikası ve pratiği profesörü ve Rhode Island’ın Ev ve Darülaceze Bakımı’nda palyatif bakım hekimi Dr. Joan Teno şunları söyledi:
“Birçok hasta için bakımevinin, hayatın son günlerinde çok agresif bir bakım modeline ‘eklenmesi’ söz konusu. Bunun, hastaların istediği gibi olmadığından şüpheleniyorum.”
Teno ve ekibi, 2000, 2005 ve 2009 yıllarında ölen 840.000’den fazla yaşlı hastanın (66 yaş üzeri) Medicare hizmet kayıt ücretlerinden elde ettikleri verileri incelediler ve incelediler. Bu kişilerin öldüğü yerlere, ne tür sağlık hizmetlerine odaklandılar. Son üç ayda hayatlarını aldılar ve ne kadar süreyle.
2000 yılından beri, hastaneler ve hastane temelli palyatif bakım ekipleri, sağlık sisteminde önemli oyuncular haline gelmiştir – yazarların “ana akım” olarak tanımladıkları. Ancak, daha derinlemesine analiz edildikten sonra, Teno ve ekip, hizmet-içi ücret sisteminin, “bakımevinin ölmekte olan yaşlılar sağlamak olduğu anlamına gelen rahatlık ve psikolojik desteğin tam ölçüsünü” tam olarak sağlamadığını tespit etti.
- Bakımevini kullanan ölmekte olan yaşlıların oranı 2000’de% 21,6’dan 2009’da% 42,2’ye yükseldi.
- Bu hastaların% 24.3’ü 2000 yılında hayatlarının son ayında yoğun bakımda idi. Bu rakam 2009’da% 29.2’ye yükseldi.
- 2008 yılında darülaceze kullanımının% 28.4’ü en fazla üç gün boyunca orada olan hastaları kapsamaktadır. Bu hastaların% 40’ı yoğun bakımda kalıyordu.
Ancak…
Boston Dana-Farber Kanser Enstitüsü’nden araştırmacılar, İç Hastalıkları Arşivi’nde, terminal kanserli hastaların hayatlarının sonuna ulaşan hastaların yoğun bakımda değil, hastanede olmadıklarında daha iyi bir yaşam kalitesine sahip olduklarını bildirdi. doktorlarıyla terapötik bir ittifak.
Agresif bakım birçok tıp merkezinde yaygındır
Eş-yazar, Sağlık Politikaları Araştırma Merkezi direktörü Dr. David Goodman ve Dartmouth Koleji’nde Geisel Tıp Okulu’nda profesör olan bir örnek verdi. 2008’deki kız kardeşi, ilerlemiş kanseri geçirmiş ve bir bakımevine girmeden önceki gün gerçekleşen bir cerrahi prosedür sırasında öldü. Goodman, “agresif bakım birçok tıp merkezinde normdur” dedi.
Goodman ekledi:
“İstenmeyen bakımlara yol açan kötü iletişim birçok sağlık sisteminde epidemiktir. Bu çalışmada gözlenen bakım örüntüleri, kız kardeşim ve araştırma ekibinin diğer arkadaşları ve aile üyeleri dahil olmak üzere pek çok hastanın uğradığı acısız acı verici deneyimleri yansıtmaktadır.”
Dana-Farber Kanser Enstitüsünden araştırmacılar, yaşamı süren tedavi ile ilgili tedavi sırasında doktorlarıyla erken görüşen ölümcül hastalığa sahip kanser hastalarının agresif tedaviden kaçınma eğiliminde olduklarını buldular.
Tüm hastaların% 4,6’sı 2000 yılında öldükten sadece üç gün önce bir bakımevine sevk edildi, bu rakam on yıl sonra% 9.8’e yükseldi.
Teno, “Yoğun bakım ünitesinden darp edilmeye giden bu modelle, bu ölmekte olan hastalar geç check up kontrolü alıyorlar ve mevcut psikososyal desteklerden daha fazla yararlanamıyorlardı, daha uzun bir hastanede kalıyorlardı.”
Araştırmacılar veri topladıkları tüm hastalar arasında, hayatlarının son 30 günü boyunca bir bakımevinde geçirilen gün sayısı 2009’da 6,6 iken, 2000’de 3,3’tür. Ancak, yoğun bakım günleri 2000 yılında 1,5 güne kadar 1.8 gündür. 2009’da günler.
Araştırmacıların bildirdiği bazı daha fazla veri aşağıdadır:
- Yaşlılar hastanede ölme ihtimalinin% 24 daha az ve 2009 yılında 2000 yılına kıyasla evde% 11 daha fazla ölme olasılığı daha yüksekti
- Yaşlıların% 14,2’si, 2009’da son üç gün içinde bir yerden bir yere nakledildi ve 2000’de 10.3’e ulaştı.
- 2009 yılında, hastalar yaşamlarının son üç ayında ortalama 3.1 geçiş yapmışlardır.
Fakat…
Raporun kıdemli yazarı Vincent Mor, bu eğilimlerin yansıttığını açıkladı:
- Bugün daha fazla tekrar hastaneye yatış
- Bugün daha geç geçişler
- Bugün daha fazla ICU kullanımı
Nedenleri ve önerileri
Yazarlar, artışların bir karışımın sonucu olduğuna inanıyor:
- Bölgelere göre değişen hekim kültürleri
- Mali teşvikler çekmek için hizmet-içi bakım
- Bakım hedeflerinin ne olduğuna ilişkin hasta ve ailesi ile yeterli iletişim yoktur.
Ekip, kanserleri olan insanların – en öngörülebilir ölüm nedenlerine sahip – hastalıkların evde hayatını sürdürmenin daha zor olduğu KOAH’lı (Kronik Obstrüktif Akciğer Hastalığı) hastalardan daha çok evde bakım hizmeti ile ölme olasılığının daha yüksek olduğunu buldu. tahmin.
Yazarlar ayrıca, devletler arasında geç hastanelik başvurularında farklılıklar olduğunu fark ettiler. Teno’nun ana eyaleti olan Rhode Island’da hastalar, ölmeden önce en kısa süreler boyunca bir bakımevinde olma olasılığının en yüksek olduğu yerlerdi.Bu farklılıklar hasta sağlığındaki farklılıkların bir sonucu değil, Teno’nun vurguladığı gibi palyatif bakımla ilgili yerel tıp kültüründeki farklılıklardır.
Hizmet-içi geri ödemeler, doktorları ve diğer sağlayıcıları finansal nedenlerden ötürü, hastaları ve aile bireyleri ile birlikte yaşamlarını yitirmek yerine agresif önlemler almayı tercih etmektedir. :
“Sağlık hizmetleri sistemimizi, Amerikalıların çoğunluğu için ücret-hizmet tıbbına dayalı olarak, yalnızca bir daha ICU günü için ödeme yapılmayan bir yere dönüştürmemiz gerekiyor. Bunun yerine, doktorların ve hastanelerin ödenmesi gereken bir sisteme ihtiyacımız var. ölmekte olan hastanın ihtiyaçlarını ve beklentilerini anlayan ve onları ödüllendiren bir bakım planı geliştiren, yüksek kalitede, hasta merkezli bir hizmet sunmak için. Kurumları, ölmekte olan hasta merkezli bakım standartlarına karşı sorumlu tutan kamuya açık olarak bildirilen kalite önlemlerine ihtiyacımız var. ”
Bu çalışma, bu tür verileri sunmaktadır, çünkü hastaların yaşamlarının son haftalarında palyatif hizmetlerin nerede, ne zaman ve ne süreyle alındığını gösteren paternleri ortaya koymaktadır.
Medicare kuralı, daha agresif hayat sonu bakımıyla sonuçlanır
Brown Üniversitesi araştırmacıları tarafından geçtiğimiz yıl yapılan bir başka çalışmada yazarlar, bir Medicare kuralının, binlerce bakımevinin sakinlerinin, yaşamın sonunda yetenekli hemşirelik tesisi bakımı ve darülaceze bakımı için eş zamanlı geri ödeme almalarını engellediğini açıkladı. Bu Medicare kuralı, bu sakinlerin daha agresif tedavi ve hastaneye yatmalarının sebebi olduğunu ekledi.
Lider yazar Susan Miller, “Bu çalışma, yazarların bilgisine göre, yaşamın sonuna yakın Medicare SNF bakımını kullanan gelişmiş demanslı hemşirelik ev sakinleri için tedavilerin ve sonuçların nasıl değiştiğini anlama girişiminde bulunuyor. veya Medicare bakımevine kayıt olmayın. “
Christian Nordqvist tarafından yazıldı.
