“Duygusal yeme”, çoğumuzun aşina olduğu bir terimdir ve bazıları fenomeni deneyimleyeceklerdir. Yeni bir çalışma, çocukların beslenme tercihleri üzerinde mutlu ve mutsuz bir duygudurumun etkisini araştırmıştır.
Duygusal bir alçakgönüllüyken, kötü yiyecek kararları verme, salatalık yerine kurabiye kavanozu için ulaşma ihtimalimiz daha yüksek olabilir.
Yetişkinlerde bu davranış örüntüsü ile ilgili araştırmalar şunu teyit etmiştir: üzüntü, öfke ya da can sıkıntısı gibi olumsuz duygu durumları, bir bireyin bir yaban mersini yerine bir hamburger yerine getirme olasılığını arttırır.
Daha önceki çalışmalar, olumsuz duygusal beslenmeye daha sık katılan yetişkinlerin, obezite ve depresyon dahil olmak üzere olumsuz psikolojik sonuçlar gibi olumsuz fiziksel sorunlara sahip olma olasılıklarının daha yüksek olduğunu göstermiştir.
Tabii ki, hiç kimse bugün ABD’de depresyon ve obezitenin hem büyük sorunlar olduğunu hatırlatmak zorunda değil. Fakat bu sebeple, ilgili faktörleri anlamak, her zamankinden daha acildir.
Çocuklarda duygusal beslenme
Birkaç çalışma, ergenlerin ve çocukların da duygusal yemeğe katılabileceğini göstermiştir. Ve çocukluk çağı obezitesi tüm zamanların en yüksek seviyesinde olduğu için, çocukların ne yemeye karar verdiklerine dair elimizden geldiğince çok şey keşfetmemiz çok önemlidir.
Çocuklarda duygusal beslenme alışkanlıkları üzerindeki mevcut çalışmaların çoğu, ebeveynlerin veya çocukların ne yediklerini sormalarına güvenmiştir – ki bu tamamen güvenilir değildir.
Dergide yayınlanan yakın tarihli bir çalışma, çocuklarda duygusal yemeğe yeni bir bakış attı. Daha doğru bir tablo elde etmek için, bilim adamları doğrudan raporlamaya dayanmak yerine, çocukların tükettikleri besin miktarını doğrudan ölçtüler. Ayrıca olumlu ruh hallerinin benzer bir aşırı yeme yanıtı tetikleyip tetiklemeyeceğini sordular.
Ekip, Dallas Üniversitesi’nden Dr. Shayla C. Holub ve Ann Arbor’daki Michigan Üniversitesi’nden Dr. Cin Cin Tan tarafından yönetildi.
Toplamda, bilim adamları 4,5 ila 9 yaş arasındaki 91 çocuğa kaydoldu. Başlamak için, çocukların ruh halleri güvenilir bir araç kullanılarak değiştirildi: Disney’ler. Üzgün bir klip, nötr bir klip ve mutlu bir klip seçtiler ve tüm çocuklar bu sahnelerden sadece birini izlediler.
Atanan kliplerini izledikten sonra, duygusal olarak değiştirilmiş çocuklara seçim için iki atıştırmalık teklif edildi: çikolatalı şeker veya akvaryum balığı krakerleri.
Beklendiği gibi, “üzgün” gruptakiler “mutlu” gruptakilerden daha fazla çikolata yediler, ancak mutlu çocuklar hala nötr gruba göre daha fazla çikolata yediler. Ve tersine, akvaryum balığı krakerleri nötr grup tarafından daha büyük miktarlarda yenildi, ardından mutlu grup, sonra da üzücü grup.
“Bu, çocukların hem mutlu hem de üzgün duygulara karşılık olarak yemek yediklerini, ancak üzüntü için daha çok yediklerini gösteriyor.”
Shayla C. Holub
Verileri incelediklerinde, araştırmacılar, çocukların vücut kitle indeksinin (VKİ) etkisinin hiçbir fark yaratmadığını buldular. Ayrıca, kızlar ve erkekler de benzer şekilde karşılık verdi.
Bilim adamları ayrıca, üzgün gruptaki büyük çocukların, nötr ve mutlu gruplardaki genç çocuklardan daha fazla çikolatayı yediklerini belirtmiştir.
Öz düzenlemeden geçiş
Bu bulguların önemli sonuçları olabilir. Obezite, Batı dünyasının büyük bölümünde bu kadar büyük bir sorun olmakla birlikte, nasıl ve neden üstesinden geldiğimizi anlamak önemlidir. Bunlar gibi çalışmalar, yararlı olmayan diyet seçimlerinin ne zaman sızlanmaya başladığına dair bir işaret almamıza yardımcı oluyor.
Holub, “Çok küçük çocuklar yiyecek alımlarını düzenlemede gerçekten iyi” diyor. “Bir bebeğin formülü içeriğinin enerji yoğunluğunu değiştirirseniz, çocuk besin alımını yanıt olarak uyarlar.”
“Okul öncesi çocuklara bir atıştırmalık verirseniz, yemek alışkanlıklarını, çok aç ya da fazla dolu olmayacak şekilde uygun şekilde reaksiyona girecek şekilde ayarlayacaklar. Kendi vücut ipuçlarını biliyorlar.”
Çocukluğumuzun bir noktasında, bu etkileyici öz-düzenleme, toplumsal sıralara yol açıyor. Holub, “Tabağımdaki porsiyonun benim yemem gereken şey olması durumunda, kendimi onu yemeye zorlayacağım” diyor.
“Kısıtlayıcı beslenme uygulamaları” diye ekliyor, “sorunlu gibi görünüyor – çocuklara bir şey yapamayacaklarını, tercih ettikleri bir yiyecek haline getirdiğini ve ona eriştiklerinde hemen daha fazla yediklerini söylüyorlar. içsel ipuçlarını dinlemeyi öğren. “
Dr. Holub’a göre, ebeveynlerin hareket etme biçiminin çocuğun gelecekteki yiyecek tercihleri üzerinde önemli bir etkisi olabilir.
“2015 yılında, yalnızca davranışın bir çocuk için modellendiğini değil, bir ebeveynin üzüntü duyduklarında yemeğe dönüştüğünü görmek için yapılan ilk çalışmalardan birini yayınladık, ancak bazen bu da olabilir. Ebeveynler çocukları duygu düzenleyici şekillerde beslerler.
“Çocuğunuz üzülüyor? İşte bir parça şeker. Sıkıldınız mı? İşte bir şeyler yemek.”
Her ne kadar davranışlar daha sonraki yaşamda değiştirilebilse de, alışkanlıklar oluşup katılaştığında daha zordur. 3-5 yaşları çocuklar için çok önemlidir; İçsel düzenlemeleri sosyal tetikleyicilere yol açtığı zamandır. Bu davranışların nasıl aşılanacağının anlaşılmaması, nüfusun büyük ölçüde yararına olabilir.
Çocuklarımızı erken yaşlardan itibaren doğru yola koyma, daha sonraki yaşamlarında yiyecek seçimleriyle daha az mücadele edebilecekleri anlamına gelir.
