Randomize kontrollü çalışmalar, yeni tıbbi müdahaleler için bilimsel testlerin altın standardıdır.
İlaç firmaları tarafından, deneysel bir ilaçla hangi düzeyde etkinlik ve güvenliğe ulaşılabileceğini çalışma sürecinde karşılanması gereken standart haline gelmiştir.
Bu klinik test metodu için üç kelime – randomize kontrollü deneme (RCT) – bilimsel tasarımın önemli unsurlarını temsil eder:
- Randomize – Bir denemede bir hastanın yeni tedaviyi mi yoksa kontrol tedavisini mi (veya plaseboyu) aldığını karar verme
- Kontrollü – deneme, karşılaştırma veya referans için bir kontrol grubu kullanır. Kontrol grubunda, hastalar test edilen yeni tedaviyi almazlar, bunun yerine bir referans tedavi veya plasebo alırlar.
- Deneme – ilaç veya tedavi bir RCT sırasında yargılanıyor; Test programının sonuçları, kabul edilebilir düzeyde olumsuz etkilere (güvenlik) karşı dengelenmesi gereken faydalı bir etkinlik seviyesinin olduğunu gösteriyorsa, daha geniş kullanım için onaylanacaktır.
Klinik araştırmalar neden ‘randomize’?
Randomizasyon, sonuçların çarpıtılmasının önlenmesi için klinik denemede önemlidir. Bir klinik denemede yeni tedaviyi kimin aldığıyla ilgili kararın rastgele kararlaştırılmaması durumunda, hastalar ve bilim adamları sonuçları etkileyebilir.
Hastalar bir klinik araştırmanın tedavi veya kontrol koluna rastgele atandığında, sonuçlar belirli bir seçim önyargı tipinden bağımsızdır.
Örneğin, randomizasyon olmaksızın, bilim adamları bilinçli olarak veya bilinçaltı olarak, tedavi altındaki tedaviden fayda görmeleri daha muhtemel görünüyorsa, hastaları tedavi koluna atayabilir ve böylece bir tedaviyi aslında olduğundan daha faydalı görebilirler.
Tersine, eğer bilim adamları belirli bir tedavinin etkisiz veya güvensiz olduğunu göstermeye çalışıyorlarsa, daha yüksek komplikasyon riski olan hastaları veya bu tedaviyi almak için daha düşük bir başarı şansı atayabilirler.
Yeni bir ilacın etkinliğini ve güvenliğini kanıtlamak isteyen bir ilaç şirketi tarafından doğrudan ya da dolaylı olarak finanse edilen araştırmacılar tarafından yürütülen araştırmalarda, tahsis yanlılığı olasılığı daha yüksek olabilir. Bu nedenle, araştırmacılar, bir klinik çalışma yürütürken olası bir çıkar çatışmasını açıklamalıdır, çünkü ilaç üreticileri pozitif sonuçlara ulaşmada açık (ve genellikle çok büyük) bir finansal çıkarı vardır.
Hangi hastaların deney ilacını aldığını bilmek, tartışılabilir olanların yanı sıra ses motivasyonları ile sonuçlanabilir. Doktorlar, sonuçlar üzerinde iyi niyetli bir etkiye sahip olabilir.
Eğer aktif tedavi kötü yan etkiler üretiyor gibi görünüyorsa, örneğin doktorlar belirli tipteki hastaları ilaçtan koruyabilirler. Denemelerdeki deneklerin farklı şekilde bu şekilde muameleye tabi tutulması, benzer şekilde benzer karşılaştırmaların bütünlüğünü azaltır ve yanlış sonuçlar verir.
Özet olarak, bir klinik denemede rastgeleleştirme, önyargıyı ortadan kaldırmaya ve karşılaştırılan iki grubun gerçekten benzer olmasını sağlamaya yardımcı olur ve – mümkün olduğu ölçüde – hastalıklarındaki sonucu etkileyebilecek tek fark onların olup olmadıklarıdır. yeni ilacı alıyor.
Çift ve tek-kör denemeler
Randomizasyona ek olarak, yüksek kaliteli bir klinik deneme genellikle çift kördür veya çift körlemenin mümkün olmadığı tek kördür. Bu, hastaların aktif tedavi veya plasebo (tek kör) aldıklarını veya hastaları ve doktorları tedavi eden ve değerlendiren hastaların aktif tedavi grubunda kimin olduğunu bilmediğini (çift kör) bildiği anlamına gelir. .
Bu tür bir “körleşme”, daha iyi hissettiren hastalar tarafından çarpıtılmasının, sadece aktif tedavi aldıklarını bildikleri (ya da tersine, plasebo veya sahte tedavi aldıklarını bildikleri için daha iyi hissettiklerini bildirmeyen) tarafından çarpıtılmasının önlenmesine yardımcı olur. Benzer şekilde, çift-kör bir deneme, hastalarda tedavi etkisinin potansiyelini azaltır ve tedavi grubunda daha büyük etkiler bildiren hekimlerin veya araştırmacıların riskini veya kontrol grubundaki daha az etkiyi azaltır.
Bazı durumlarda, hastaları ve / veya araştırmacıları tedavi ve kontrol gruplarında kimlere zorlamak zordur. Örneğin, akupunktur üzerinde yapılan araştırmalar, uygulayıcıların sahte veya aktif bir tedavi uyguladıklarının doğal olarak farkında oldukları için, çift kör bir şekilde gerçekleştirilmesi zor olabilir. Bu gibi durumlarda, bir deneme tek kör olabilir (yani hastalar aktif veya sahte tedavi aldıklarını bilmezler), ancak aktif veya sahte tedaviyi alıp almadıklarını bilmeden hastaları değerlendirmek için bağımsız bir üçüncü taraf uygulayıcı kullanabilirler.
Randomize kontrollü çalışmalar hakkında hızlı gerçekler
RCT’ler hakkında bazı önemli noktalar. Daha fazla detay ve destekleyici bilgi bu makalenin gövdesindedir.
- Randomize kontrollü çalışmalar, yeni tıbbi müdahalelere uygulanan klinik testin altın standardıdır.
- RKÇ’lar genellikle ilaç test programlarında düzenleyicilerin yeni ilaçların satılmasına izin vermeden önce gereklidir.
- Randomizasyon, yeni tedaviyi kimin aldığını ve denemenin karşılaştırma grubuna girenleri belirlemek için saf şans anlamına gelir.
- Rasgeleleştirme, tedaviye ayrıldığında ‘seçim yanlılığı’ ortadan kaldırılır, böylece karşılaştırmanın sonuçları daha güvenilir hale gelir.
- RKÇ’ler “kontrol edilir”, böylece araştırmacılar, yeni ilacı vermeyen referans grubundaki etkileri gözlemleyerek, ilaç tedavisinin sonucu olarak herhangi bir sağlık etkilerini makul bir şekilde bekleyebilirler.
- Plasebolar kontrol grubu için kullanılabilir – deneysel tedavi ile aynı görünüme sahip ama hiçbir şey içermeyen kukla tedaviler.
- Yaşamı tehdit eden veya ciddi bir hastalığı olan insanlara tedaviyi reddetmek anlamına geldiği zaman, bir plasebo vermek her zaman etik veya pratik değildir.
- Karşılaştırma için kontrol grubunda hastalığa karşı önceden oluşturulmuş standart bir tedavi kullanılabilir.
Klinik denemeler neden kontrol ediliyor?
Bir randomize kontrollü çalışmada bir kontrol grubunun amacı, işlem sırasında tespit edilen herhangi bir yararın (ve risklerin) ilacın kendisinden başka faktörlere atfedilebilme olasılığını azaltmaya yardımcı olmaktır.
Kontrol yoksa – referans veya karşılaştırma grubu yoksa – sağlıkta veya diğer sonuçlarda herhangi bir iyileşme ilaca veya tedaviye atfedilemez.
Klinik denemede olmanın sonuçları açıklayabilecek başka faktörler de olabilir ve benzer koşullarda yer alan benzer durumlarda neler olup bittiğini karşılaştırmadan – yeni ilacı almamak – olabilecek herhangi bir sağlık değişiminin uygun bir ölçümü yoktur. gözlemledi.
Bir kontrol grubu kullanmanın bu değeri, ancak deneme yeterince büyük olduğunda üretilir. Tesadüf farklılıkları ve olağandışı durumların sonuçlarda büyük bir etkisi olmadığından emin olmak için yeterli sayıda insanın bulunması gerekir.
Bir kontrol grubu, tipik olarak yaş, cinsiyet ve etnik köken ile eşleştirilen kişilerin yanı sıra kilo, sigara içme durumu veya komorbiditeler gibi bir ilacın veya tedavinin etkisini etkileyebilecek diğer faktörlerden oluşur.
Kontrol grubu, test edilen ilaçla tam olarak aynı görünen, ancak aktif ajanı içermeyen, ya da araştırılan ilave tedavi olmaksızın standart tedaviyi alabilen bir plasebo – bir plasebo alabilir.
Bazı durumlarda, tipik olarak sağlıklı bireylerde bir müdahalenin faydalarını araştıranlar, kontrol grubu hiçbir tedavi görmeyebilir ve sadece bir takviye veya tedavi alanlara benzer bireylerden oluşabilir.
Kontrol grubunun kalitesi, katılımcıların aktif grubunkilerle ne kadar iyi eşleştikleri açısından önemlidir. Örneğin, randomizasyon (yukarıda açıklanmıştır), kontrol grubundaki insanların seçimini etkileyen hiçbir önyargı olmamasını sağlamaya yardımcı olur.
İyi kalitede klinik çalışmalar, araştırmanın hem tedavi hem de kontrol kolları için temel ölçümleri yayınlayacak ve doğrudan karşılaştırmaya olanak sağlayacaktır.
Standart tedavi ile karşılaştırma
Yeni ilaçlar ya da bir hastalık için tedavileri araştıran birçok çalışma, kontrol grubunun bu hastalık için yerleşik (standart) bir tedavi almasını sağlayacak şekilde tasarlanmıştır. Bu tür kontrolün amacı, standart ilaca karşı yeni ilaçtan herhangi bir karşılaştırmalı fayda olup olmadığını bulmaktır. Yeni ilacın yararlı bir etkiye sahip olduğu görülse bile, yerleşik tedavi hala daha güvenli ve daha etkili olabilir.
Karşılaştırmalı ilaç denemeleri, sağlık hizmeti kaynaklarının tahsisi ile ilgili kararları yönlendirmede yardımcı olabileceğinden, ilaç geliştirme sürecinin ötesinde önemlidir.
Örneğin, dünyanın dört bir yanındaki sağlık politika belirleyicileri, yeni bir ilacın, mevcut tedavi seçeneklerine karşı, maliyet etkinliğini, yaşam kalitesi üzerindeki etkilerini ve topluma genel fayda ve maliyetin resmini ekleyen diğer faktörleri göz önünde bulundurarak, özellikle nasıl etkilendiğiyle ilgilenmektedir. yanı sıra, bireyler için.
Politika belirleyicileri ayrıca, sağlık bakım kılavuzları ve finansman hakkında karar verirken klinik çalışmalarda çeşitlilik eksikliği olduğunu da hesaba katmalıdırlar. Tarihsel olarak, klinik denemeler tipik olarak beyaz erkek hastalar kullanılarak gerçekleştirilmiştir, bu da daha sonra farklı bir demografide daha az etkili veya daha riskli olduğu görülen bir dizi ilaç ve müdahalenin onaylanmasıyla sonuçlanmıştır.
İnsan olmayan hayvanlarda veya popülasyonun sınırlı bir bölümünde yapılan araştırma, çoğu durumda, bir ilacın yaygın olarak kullanılmasını veya genel popülasyon için tedaviyi tavsiye etmede yetersiz kalmaktadır. Aslında, hayvansal araştırmalara dayanan bazı ilaçların onaylanması, insan dışı hayvanların genellikle bir ilaca veya tedaviye insan tepkisi için zayıf bir model olması nedeniyle insan sağlığına önemli ölçüde zarar vermiştir.
RCT’lerdeki kukla tedavilerin pratik olmayan veya etik olmayan kullanımı
Titiz bilimsel deneme tasarımı her zaman pratik değildir. Kukla tamamen gizlemek için gerçek bir plasebo elde etmek zor olabilir. Ve bazı durumlarda, kukla bir tedavi vermek etik değildir.
Randomize kontrollü bir deneme için arzu, aşağıdaki pratik sınırlama örnekleri ile yenilebilir:
- Daha invaziv olan – örneğin cihazların veya ameliyatların dahil olduğu – tedaviler, karşılaştırma grubunda gerçekçi bir şekilde taklit edilemez.
- Her iki tedavide ve tedavi olmayan grupta soruşturma için belirli bir hastalığı olan çok az insan olabilir.
- Hastaların belirli bir araştırmaya alınması çok zor olabilir.
Plasebo kontrollü bir deneme genellikle katılımcılar için adil olmayan bir olasılıktır. Örneğin, olağan bakımı reddetmek anlamına gelirse, ciddi veya yaşamı sınırlayıcı hastalıkta karşılaştırma için bir plasebo verilmesine izin verilmez.
Burada, karşılaştırma grubuna bunun yerine halihazırda mevcut olan bir tedavi verilecektir, böylece hastalar, kukla tedavi için standart bakımlarından ödün vermeyeceklerdir.
Mevcut bir tedavi yoksa, başka bir deneme tasarımı kullanılabilir. Deneme tasarımlarının katılımcılarda adil olup olmadığı konusundaki kararlar bağımsız etik kurullar tarafından yapılır. Bir klinik deneme bu etik onay olmadan devam edemez.
