Tip 2 diyabetli ve düşük testosteron düzeyine sahip erkeklerde yayınlanan bir çalışmaya göre, testosteron tedavisinden önemli ölçüde faydalanılabilir.
![[adipoz doku]](https://demedbook.com/images/2/could-testosterone-therapy-benefit-men-with-type-2-diabetes.jpg)
Buffalo Üniversitesi (UB), NY’deki Jacobs Tıp ve Biyomedikal Bilimler Fakültesi Tıp Bölümü’nden kıdemli yazar Dr. Paresh Dandona ve yazarları, düşük testosteron seviyelerinin, insülin duyarlılığını önemli ölçüde azalttığı ile çoktan biliyorlardı.
2004 yılında, düşük testosteron seviyeleri ve tip 2 diyabet arasında bir bağlantı olduğunu göstermiştir.
Altı yıl sonra, bunu obeziteye uzattılar. 2000’den fazla erkek üzerinde yapılan bir çalışmada, obez olsun ya da olmasın, tip 2 diyabetli katılımcıların% 33’ünün, diabetik olmayan, obez erkeklerin% 25’inde olduğu gibi düşük testosteron düzeylerine sahip olduğunu gözlemlemişlerdir.
Ekip, 2012 yılında, şişman olan genç erkeklerin, zayıf akranlarından% 50 daha az testosterona sahip olduğunu buldu.
Araştırmacılar ayrıca obeziteyi oksidatif stres ve inflamasyon ile ilişkilendirmişti. Enflamatuar mediyatörlerin insülin sinyaline müdahale ettiği bilinmektedir.
Testosteron: anti-inflamatuar ve insülin duyarlılaştırıcı?
Bu çalışmada, testosteronun bir anti-enflamatuar ve insülin duyarlılaştırıcı ajan olabileceği hipotezi, çünkü testosteronun adipoziteyi azalttığı ve iskelet kasını artırdığı bir süredir bilinmektedir.
Katılımcılar, 44’ü düşük testosteron seviyesi olan, tip 2 diyabetli 94 erkekti.
Tedaviden önce, düşük testosteron seviyesi olanlarda anlamlı olarak daha düşük seviyelerde insülin-sinyal genleri ve azalan insülin duyarlılığı ifade edildi.
Düşük testosteronlu erkekler, 24 hafta boyunca her hafta testosteron enjeksiyonu veya plasebo almak üzere randomize edildi.
Testosteron erkek vücut ağırlığını değiştirmedi, ancak 3 kilogramdan (6 libreden fazla) toplam vücut yağında azalma olurken, kas kütlesi de aynı miktarda arttı.
İnsüline yanıt olarak dokuların glikoz alımında% 32’lik bir artış ve insülin sinyalizasyonuna aracılık eden majör genlerin ekspresyonunda da benzer bir artış ile gösterilen ensülin duyarlılığında çarpıcı bir artış olmuştur. Açlık glikoz seviyeleri de önemli ölçüde azaldı, dekilitre başına 12 miligram.
Hastaların hemoglobin A1C (HbA1c) düzeyleri azalmadı – testosteronun diyabetin kontrolüne yardımcı olabileceğine dair gerekli bir gösterge. Ancak Dr. Dandona, uzun süreli çalışmalarda HbA1c’de önemli bir iyileşmenin görülebileceğine inanmaktadır.
Testosteron metabolik bir hormon olabilir mi?
Dandona, bunun testosteronun bir insülin duyarlılığı ve dolayısıyla metabolik bir hormon olduğu ilk kesin kanıt olduğunu söylüyor.
O ekler:
“Belirtilen yerlerde erkeklerde testosteron tedavisi, cinsel işlevi artıracak ve iskelet kas kuvveti ve kemik yoğunluğunu artıracaktır.”
Gelecekteki çalışmalar için, UB araştırmacıları, testosteron tedavisinin kronik böbrek yetmezliği ve hipogonadizm gibi spesifik hasta popülasyonlarında insülin direncini ve inflamasyonu nasıl etkileyebileceğiyle ilgilenmektedir.
Dandona ve meslektaşları daha önce tip 2 diyabetli 3 erkeğin, kronik böbrek hastalığı olan erkeklerin de düşük testosteron seviyelerine sahip olduğunu bildirmişlerdir. Diyaliz hastaları arasında, belirgin bir% 90 oranında düşük testosteron vardır.
Son zamanlarda daha fazla ev yapımı yemek yeme, tip 2 diyabet riskini azaltabileceğini bildirdi.
