Birçoğumuz için kahkaha bulaşıcıdır. Ancak yeni araştırmalar, yetişkinlikte psikopat olma riski taşıyan çocuklar için bu durumun söz konusu olamayacağını düşündürmektedir.
Dergide yayınlanan yakın tarihli bir çalışma, psikopati riski altındaki çocukların kahkahaya nasıl tepki verdiğini incelemektedir. Araştırma, İngiltere’deki University College London’da gelişim psikopatolojisi profesörü Essi Viding tarafından yürütülmüştür.
Viding’in açıkladığı gibi, “Psikopati, yetişkin kişilik bozukluğudur. Ancak, longitudinal araştırmalardan, psikopatiye yakalanma riski daha yüksek olan bazı çocukların olduğunu biliyoruz.”
Bu tür çocuklar iki ana kişilik özelliği sergilerler: yıkıcı olmaları ve “kulağa tuhaf-özelliksiz özellikler” göstermeleri muhtemeldir.
Yeni çalışmada, araştırmacılar bu özellikleri taradılar ve onları gösteren çocukların da, kahkahaya eşlik eden toplumsal bulaşıcılığa bir şekilde “bağışık” olacağını öne sürdüler. Hem davranışsal hem de nöral düzeyde bu hipoteze baktılar.
Viding, mevcut araştırma bağlamında çalışmanın motivasyonunu şöyle açıklıyor: “Çoğu çalışma, psikopatik özellik taşıyan bireylerin olumsuz duyguları nasıl işlediğine ve onlara yanıt vermedeki eksikliklerinin diğer insanlara karşı saldırma yeteneklerini nasıl açıklayabileceğine odaklanmıştır. “
“Bu önceki çalışma önemlidir” diye ekliyor, “fakat bu bireylerin neden başkalarıyla bağ kuramadıklarına tam olarak cevap vermediler. Erkeklerin sosyal ilişkiyi teşvik eden psikopat süreç duygularını geliştirme riskiyle karşı karşıya kaldıklarını araştırmak istedik.
Çocuklarda kahkaha bulaşıcılığı eğitimi
Bunu yapmak için, Prof. Viding ve ekibi, 11 ila 16 yaşlarındaki 32 erkekte kahkahalara davranışsal ve sinirsel tepkileri incelediler; bu da, çaresiz davranışlar ve yıkıcı davranışlar sergileyen 30 erkeğin yanı sıra, yıkıcı davranışlar sergileyen, ancak duygusal olmayan özellikler için düşük puan alan kişilerdi. .
Bilim adamları ayrıca herhangi bir psikopati risk faktörü sergilemeyen 31 kontrol grubunu incelediler. Bunlar risk grubu olarak aynı yaş, etnik makyaj ve sosyoekonomik arka plandaydı. Kontroller ayrıca sol ya da sağ el ve IQ için de eşleştirildi.
Fonksiyonel MRI kullanarak araştırmacılar bu çocukların beyin aktivitelerini incelediler ve gerçek kahkahaları, “sahte” kahkahaları dinlediler ve rahatsız edici olarak sesleri ağladılar.
Davranışsal tepkilerini değerlendirmek için, erkeklere şu soruları cevaplamaları istenmiştir: ” Sesi duymak, duyguya katılmak ve / veya duyguyu hissetmek için ne kadar hissettiriyor? ” Ve ” Sesin gerçek anlamda ne kadar yansıdığını yansıtıyor? duygu? ” 0’dan 7’ye kadar bir ölçek kullanarak.
Önceki soru subjektif kahkaha bulaşıcılığını ölçmek için tasarlanmıştı ve ikincisi o kahkahaları kahkahalara karşı duygusal olarak ayırt etme becerisini ölçtü.
Psikopati için her iki risk faktörünü ortaya koyan çocukların, kontrol grubuyla kıyaslandığında, kahkaha ile birlikte olma konusunda daha zayıf bir istek yaşadıklarını ve yıkıcı olan, ancak akıl-durgun olmayan özelliğe sahip olmayan erkek çocuklarla karşılaştıkları bulunmuştur.
Ayrıca, psikopati için her iki risk faktörünü sergileyen erkeklerde iki bölgede beyin aktivitesinde azalma görülmüştür: anterior insula ve ek motor alan.
Yazarların açıkladığı gibi, daha önceki nörogörüntüleme çalışmaları, kahkahanın seslendirilmeleri için hazırlandığı gibi, kulağa işitme kahkahalarının “motor ve premotor bölgeleri” aktive etme eğiliminde olduğunu göstermiştir.
Yazarlar, bu alanların “bu duyguları vahşice deneyimlemek ve sosyal bağlılığı teşvik etmek için nöral bir mekanizmayı” temsil ettiğini yazıyor.
‘Sosyal ipuçlarını aynı şekilde kaydetme’
Viding, çalışmanın nedensellik oluşturamayacağına dikkat çekti. Bununla birlikte, bulguların psikopati ve antisosyal kişilik bozukluğu riski altındaki çocukların sosyal ilişkiyi nasıl sergiledikleri veya bununla ilişkili olduğu konusunda daha fazla araştırmaya yönelmesi gerektiğini söylemektedir.
Araştırmacılar ayrıca, bakıcılık hizmetinin bu çocuklarda sosyal bağlılık ile nasıl ilgili olduğuyla da ilgilenmektedir; bu da, yoksul bakım hizmetlerinin yoksulluğun zayıf bir sosyal bağlılığa yol açabileceğini düşündürmektedir. Bu anlamda yazarlar, zamanla bu çocukların gelişimini izleyen uzunlamasına araştırmaya duyulan ihtiyacı vurgulamaktadır.
Ayrıca, psikopati riskindeki çocukların, gülümseyen yüzlere veya sevgi gösterilerine nasıl tepki verdiklerini araştırmak isterler.
Profesör Viding, “Bu çocukların kendileri için bizi aynı şekilde kaydetmediklerini” diyerek, “Bize otomatik olarak zevk veren veya bizi birisinin üzüntüsüne uyaran sosyal ipuçlarını” açıklıyor.
“Bu çocukların antisosyal veya tehlikeli hale geldiği anlamına gelmez” diye ekliyor. “Daha ziyade, bu bulgular çoğu zaman akranlarından neden farklı seçimler yaptıklarına dair yeni bir ışık tutuyordu.”
“Artık, bu çocuklarda prososyal davranışın altında yatan süreçlerin nasıl farklı olabileceğine dair bir anlayış geliştirmeye başlıyoruz. Bu anlayış, etkilenen çocuklara ve onların yardım ve desteğe ihtiyacı olan ailelere yönelik mevcut tedavi yaklaşımlarını iyileştirmek için gerekliyse,” gereklidir.
Essi Viding
