Palyatif kemoterapi, terminal kanser hastaları için sağkalımı uzatmayı ve semptomları hafifletmeyi, ancak hastalığı tedavi etmeyi amaçlayan bir tedavidir. Şimdi, araştırmacılar, tedavinin, ele alınması gerektiğini söyledikleri belirli zararlarla geldiğini bulmuşlardır.
Weill Cornell Tıp Koleji, Dana-Farber Kanser Enstitüsü ve Harvard Tıp Okulu’ndan araştırmacılar,
Bulguları, hangi tip kanser hastasının istediği ile gerçekte ne aldıkları arasında bir çelişki olduğunu söylüyorlar.
Genel olarak, ekip hayatlarının son aylarında kemoterapi alan terminal kanser hastalarının istedikleri yerde ölme ihtimallerinin daha düşük olduğunu ve CPR ve mekanik ventilasyon dahil olmak üzere invazif tıbbi prosedürler alma olasılığının daha yüksek olduğunu saptamışlardır. tedavisi.
Weill Cornell Tıp Koleji’nden Dr. Holly Prigerson, bağlantının nedenlerinin karmaşık olduğunu, ancak palyatif kemoterapinin amacının ve sonuçlarının yanlış anlaşılmasından kaynaklanabileceğini söylüyor.
Araştırmacılar için, araştırmacılar, 386 hastanın federal olarak finanse edilen çalışmasında, Kanserle Başa Çıkma adlı bir veriyi değerlendirdiler.
6 yıl süren bu çalışma, ölümcül hastaları ve onların bakım verenlerini hastaları ölene kadar izledi ve araştırmacılar, psikososyal faktörlerin hasta bakımını nasıl etkilediğini incelediler.
Bakıcılara, hastalarının bakımını, yaşam kalitesini ve hastanın ölmesini istediği yerlere bakmalarını istedikten sonra, araştırmacılar, geçen hafta boyunca aldıkları bakımın türünü belirlemek için hasta tıbbi tablolarını gözden geçirdiler.
Kemoterapi hastaları istedikleri yerde ölme ihtimalleri daha düşük
Araştırmacılar, palyatif kemoterapi alan hastaların onkologları ile almak istedikleri bakım türü hakkında konuşmayı, Resüstüsüzlük emirlerini tamamlamayı veya hatta ölümcül hasta olduklarını kabul etmeyi daha az istediklerini bulmuşlardır.
Bulgular, palyatif kemoterapi alan hastaların% 68’inin tedaviyi almayanların% 80’ine kıyasla öldüklerini ortaya koymaktadır.
Ayrıntılı olarak, terapiyi alan hastaların% 47’si evde öldü, bu da palyatif bakımı almayan hastaların% 66’sıydı. Ek olarak, kemoterapi alan hastaların% 11’i yoğun bakım ünitesinde öldü, bu da tedaviyi almayan hastaların sadece% 2’sine karşılık geldi.
Prigerson diyor ki:
“Bu verilerde, kanserlerinin terminal aşamasında palyatif kemoterapiye gümüş kaplamanın büyük bir kısmını görmek zordur. Şimdiye kadar, yaşamın son birkaç ayında palyatif kemoterapinin zararlı etkilerine dair kanıt bulunamamıştır.”
“Bu çalışma, olumsuz sonuçların ne şekilde sonuçlanabileceğini gösteren kanıtları kanıtlamanın ilk adımıdır” diye ekliyor.
Ekip ayrıca palyatif kemoterapi alan hastaların, tedavi almayanlardan çok daha sonra bakımevine başvurma olasılıklarının daha yüksek olduğunu buldu.
Darülaceze bakımı, terminal hastalar için rahatlık ve duygusal destek sağlayan bir yerdir ve kemoterapi alan hastaların% 54’ü, hastaneye yatarak tedavi gören hastaların% 37’sine kıyasla, geç saatlere başvurmuştur.
‘Onkoloji pratiği için potansiyel ihtiyaç değişiyor’
Ekip, çalışmaya katılan hastaların% 56’sının son aylarda palyatif kemoterapi aldığını ve bu kullanımın çoğunluğunun akademik tıp merkezlerinde onkoloji pratiğindeki değişikliklere yönelik potansiyel ihtiyacı vurguladığını belirtiyor.
Dana-Farber’de yardımcı doçent ve tıbbi onkolog Dr. Alexi Wright şöyle diyor:
“Hastalar kemoterapiyi nerede ve nasıl ölmek istediklerini sormadan önce durdurana kadar bekleriz, fakat bu çalışma, kemoterapi alırken hastalarına tercihlerini sormak zorunda olduklarını gösterir. “
Ancak Dr. Wright, bulgularının hastaların reddedilmesi veya palyatif kemoterapi önerilmemesi gerektiği şeklinde yorumlanmaması gerektiğini ekliyor:
“Bu çalışmadaki hastaların büyük çoğunluğu palyatif kemoterapinin hayatta kalma oranını bir hafta kadar azaltabilirse palyatif kemoterapiyi gerektirdi. Bu çalışma, bazı insani maliyetlerini ve palyatif kemoterapinin faydalarını anlama yolunda bir adımdır.”
Dr. Prigerson, “Bu sorunlu bulguları doğrulamak için ilave çalışmalara ihtiyaç vardır.”
