Yumurtalıkların çıkarılmasını içeren bir histerektomisi olan bir kadında yumurtalık kanseri gelişme riski düşüktür ve başka tipte kanser, kalp hastalığı veya kalça kırığı gelişme riski daha yüksek değildir, San Francisco’daki California Üniversitesi’nden araştırmacılar İç Hastalıkları Arşivi.
Vanessa Jacoby ve ekibi, 50 ila 70 yaşları arasındaki 25.000’den fazla postmenopozal kadından oluşan WHI’den (Kadın Sağlığı Girişimi) veri topladılar – hepsi bir histerektomi geçirdiler ve hiçbirinde yumurtalık kanseri öyküsü yoktu. Bunların yaklaşık% 56’sında da yumurtalıkları çıkarıldı. % 79’u bir miktar HRT (hormon replasman tedavisi) almıştır. Kadınlar ne kadar gelişmiş kalp hastalığı, kalça kırığı veya yumurtalık kanseri olduğunu öğrenmek için ortalama 7 ila 8 yıl boyunca takip edildi.
Yumurtalık kanserinin, histerektomisi olan her 300 kadında 1’inde geliştiğini bulmuşlardır.
Her iki grup kadın – sadece histerektomisi olan ve histerektomisi olan ve yumurta çıkarılması olanlarda her 1.000 yılda bir benzer kalça kırığı ve kalp hastalığı oranı vardı.
Bir histerektomi uterusun cerrahi olarak çıkarılmasıdır – bazen serviks içerebilir. Hem rahim hem de serviks çıkarıldığında, prosedür total histerektomi olarak adlandırılır. Rahim boynunu çıkarmadan rahim gövdesini çıkarmak subtotal histerektomi olarak bilinir. Bir ooferektomi veya ovariektomi, bir veya her iki yumurtalığın cerrahi olarak çıkarılmasıdır.
Bulguları, ooforektomi ile daha yüksek kanser ölüm riski, kalp hastalığı ve genel olarak mortalite arasında bir ilişki olduğunu gösteren Hemşirelerin Sağlık Çalışmasına karşı çıktı.
Her ne kadar Hemşirelerin Sağlık Çalışması da büyük ve daha uzun bir takip süresine sahip olsa da, sadece 51-63 yaş arası kadınları kapsıyordu.
Vanessa Jacoby dedi ki:
“Çalışmamızın vurguladığı şey, çok açık olmadığıdır, çünkü bu, verimsiz bir veri karışımıdır. Bir histerektomi sırasında yumurtalıklarınızı çıkarmak veya tutmakla ilgili ne yapacağınız konusunda gerçekten doğru bir cevap yoktur. Kesinlikle daha fazla iş yapılmalıdır.”
ABD’de, yılda yaklaşık 600.000 histerektomi yapılmaktadır. Genellikle menopoza henüz ulaşmamış, ancak rahim içinde büyüyen ağır kanama veya rahatsız edici benign tümörler olan kadınlarda yapılır. En az 40 yaşında olan hastalara yumurtalık kanserinden korunmak için genellikle ooferektomi önerilmektedir. Yumurtalık kanseri sadece kadınların yaklaşık% 1,4’ünü etkiler, ancak çok yüksek bir ölüm oranına sahiptir.
HRT, menopoz semptomlarının tedavisi için daha az popüler hale geldiğinde, yumurtalık kanseri öyküsü olmayan kadınlardan yumurtalıkların çıkarılması tartışmalı bir konu haline gelmiştir. HRT, Kadın Sağlığı İnisiyatifi denemesinde daha yüksek inme, kalp hastalığı ve kanser riski ile bağlantılıydı.
Jacoby, çalışmalarının hormon terapisi kullanımı ile ilgisi olmadığını vurguladı.
Araştırmacılar, bulgularının bir ooferektomi yapılmasının kadının belirli hastalık ve durumları geliştirme riskini artırmadığını ileri sürdüğünü söyledi.
Yazarlar, yumurtalıklarını çıkarmış olan postmenopozal kadınlarda, yumurtalıklarını koruyanlara göre önemli ölçüde farklı hormon seviyelerine sahip değiller – hormon seviyesi farklılıkları uzun vadeli sağlığını etkilemek için yeterli değildir.
Yazarlar, histerektomi geçiren ve yumurtalıklarını koruyan kadınların, hiç histerektomisi olmayan kadınlara göre daha düşük over kanseri riskine sahip olduğunu eklediler.
Her ne kadar yumurtalıklarının çıkarıldığı bu son çalışmadaki kadınlarda inme, kalp krizi ya da pulmoner kan pıhtıları gelişme riski fazla olmasa da, daha yüksek hipertansiyon (yüksek tansiyon) ve anjina riski daha yüksekti.
“Kadın Sağlığı Girişimi Gözlemsel Çalışmasında Osefaloptomiye Karşı Histerektomi İle Ovaryan Koruma – Kardiyovasküler Hastalık, Kalça Kırık ve Kanser”
Vanessa L. Jacoby, MD, MAS; Deborah Grady, MD, MPH; Jean Wactawski-Wende, PhD; JoAnn E. Manson, MD, DrPH; Matthew A. Allison, MD, MPH; Miriam Kuppermann, PhD, MPH; Gloria E. Sarto, MD, PhD; John Robbins, MD, MSH; Lawrence Phillips, MD; Lisa W. Martin, MD; Mary Jo O’Sullivan, MD; Rebecca Jackson, MD; Rebecca J. Rodabough, MS; Marcia L. Stefanick, PhD
Arch Intern Med. 2011; 171 (8): 760-768. doi: 10,1001 / archinternmed.2011.121
Christian Nordqvist tarafından yazıldı.
