Depresyon yaygın bir akıl sağlığı sorunudur. Bazıları için bu durum uzun yıllar devam ediyor ve bilim adamları şimdi bunun beyni nasıl etkileyeceğini ve bu değişimleri ele almak için tedavilerin nasıl ayarlanacağını anlamaya çalışıyorlar.
Amerika Birleşik Devletleri genelinde Hastalık Kontrol ve Önleme Merkezlerinden (CDC) elde edilen verilere göre, 20 yaşın üzerindeki kişilerin yüzde 8,1’i herhangi bir 2 haftalık süre boyunca depresyona girmektedir.
Bazı insanlar için depresyon sadece haftalar veya aylar içinde epizodik ve üstesinden gelebilir.
Ancak, majör depresyon tanısı konan diğerleri için, bu durum yaşam tarzını ve yaşam kalitesini etkileyerek yıllarca devam edebilir.
On yıldan fazla bir süre boyunca büyük depresyonun sürdüğü vakalara bakıldığında, Ontario, Kanada’daki Bağımlılık ve Ruh Sağlığı Merkezi’nden (CAMH) araştırmacılar, bu durumla uzun süre yaşamayı beynin önemli ölçüde etkileyip etkilemeyeceğini araştırdılar ve eğer öyleyse, Nasıl.
CAMH’den Dr. Jeff Meyer, bu soruya odaklanan bir araştırmaya öncülük etti. O ve ekibi, 10 yıl ya da daha uzun süre tedavi edilmemiş depresyonla yaşamış insanların beyin taramalarını, daha kısa bir depresyon öyküsü olan insanlarla karşılaştırdı.
Geçen hafta yayınlanan bulgular, uzmanların artan nörolojik etkileriyle eşleşmesi için uzun vadeli depresyonu tedavi etme yaklaşımlarını değiştirmek isteyebileceklerini ileri sürüyor.
Depresyon ilerici olabilir
Meyer ve ekibi 18-75 yaşlarında 80 kişiyle çalıştı. Bunlardan 25’i 10 yıldan uzun bir süre depresyon geçirmişti, 25’i on yıldan daha az bir süre için şartlıydı ve 30’u depresyondan uzaktı. Bu son kohort kontrol grubunu oluşturdu.
Dr. Meyer ve meslektaşları 2015’ten beri yapılan bir çalışmada, majör depresyon dönemlerinde insanların beyinlerinin inflamasyon belirteçleri sergileyeceğini gördüler.
Bu bilgiye dayanarak, yeni çalışmada, uzun süreli depresyon yaşayan insanlarda beyin iltihabının zaman içinde kötüleşip bozulmadığını araştırmak istedi.
Bilim adamları, pozitron emisyon tomografisi (PET) olarak bilinen bir tür beyin taraması kullanarak nöroinflamasyonun şiddetini belirlediler. Bu, mikrogliyanın, merkezi sinir sisteminde bulunan ve yaralanmaya iltihaplanma tepkisi ile bağlantılı bir hücre tipinin aktivitesini izlemelerine izin verdi.
Aktif mikroglia, enflamasyonun önemli bir belirteci olan translocator proteini (TSPO) üretir.
PET taraması sayesinde Dr. Meyer ve ekibi, 10 yıldan fazla bir süredir depresyonla yaşamış olan kişilerin beyinlerinde TSPO konsantrasyonunun yüzde 29 – 33 daha yüksek olduğunu bulmuştur.
Bu inflamasyon belirteçleri özellikle üç beyin bölgesinde görülmüştür: prefrontal korteks, anterior singulat korteks ve insula.
Önceki bulgular ile uyumlu olarak, daha kısa süreler boyunca tedavi edilmemiş depresyon ile yaşamış olanların beyinleri hala sağlıklı kontrollerin beyinlerinden daha yüksek TSPO konsantrasyonlarına sahipti.
Daha fazla odaklanmış çalışmalar gerekli
Araştırmacılara göre, bu sonuçlar uzun dönemli depresyonun, daha önceki aşamalarında depresyondan farklı bir terapötik yaklaşım gerektirebileceğinden, aynı durumun farklı bir aşaması olarak ele alınmasını önermektedir.
Bu, ek olarak, beyin iltihabı ile de karakterize olan nörodejeneratif hastalıklar durumunda uygulanan stratejiye benzer.
Dr. Meyer, “Beyindeki büyük iltihaplanma, Alzheimer hastalığı ve Parkinson hastalığı gibi ilerledikçe dejeneratif beyin hastalıkları ile ortak bir tepkidir” diye belirtiyor.
Depresyon, nörodejeneratif bir hastalık olmamasına rağmen, bu tür koşullara benzer – yani, beyinde giderek artan ciddi bir inflamatuar yanıt ile karakterize edilirse – o zaman anti-enflamatuar ilaçlarla tedavi edilmesi uygun olabilir, Dr. Meyer.
Bu nedenle, daha ileri çalışmaların, bu tür ilaçları depresyon tedavisi olarak yeniden kullanma olasılığını araştırması gerektiğini savunuyor.
Yanıtlanması gereken bir başka soru ise, bu özel popülasyonun genellikle adanmış çalışmalardan yararlanamaması nedeniyle, uzun vadeli majör depresyonlu insanlar için en iyi tedavinin ne olabileceği sonucuna varıyor.
