Mevcut kanıtların kapsamlı bir incelemesinde, önde gelen bir bilim insanı, bebeklikteki mikroplara sınırlı maruz kalmanın, en yaygın çocukluk çağı lösemi tipinin gelişiminde önemli olabileceğini öne sürmektedir.
Günümüzde dergide yayınlanan bir makalede, İngiltere’deki Londra Kanser Araştırmaları Enstitüsü’nden Prof. Mel Greaves, akut lenfoblastik löseminin (ALL) genleri ve mikropları içeren “iki ayrı adım” dan oluştuğunu ileri sürmektedir:
- İlk adım, doğumdan önce, kişiyi TÜM’e aldırmaktan başka bir şey yapmayan bir genetik değişim biçiminde gerçekleşir.
- İkinci adım, “bir veya daha fazla yaygın enfeksiyon” sonucu çocukluk döneminde ortaya çıkan başka bir genetik değişimdir. Ancak, bu, yaşamlarının ilk yılında mikroplara sınırlı maruz kalan çocuklarda gerçekleşmesi benzer bir şeydir.
Kanserin gelişmesi için her iki adım gereklidir. Sonuç olarak, ilk adımın sonucu olarak genetik olarak yatkın olan çocukların yüzde 1’inin altında ALL geliştirilecektir.
Prof. Greaves, erken yaşamda mikroplara maruz kalmanın bağışıklık sistemini “kolaylaştırmaya” ve daha sonra “önceden bilinmeyen” bağışıklık sistemine sahip genetik olarak yatkın kişilerde enfeksiyonun lösemiyi tetiklediği yönündeki düşünceyi desteklemek için güçlü kanıtlar olduğunu savunuyor.
Modern toplumun ‘paradoksal sonucu’
ALL, kemik iliği lenfositler olarak bilinen bir beyaz kan hücresi türünü aşırı ürettiğinde, çocuklarda ve yetişkinlerde ortaya çıkan nadir bir kanserdir. Hastalık daha sonra kan dolaşımına vücudun diğer kısımlarına yayılır.
ALL olan çocuklar için iyileşme olasılığı yüksektir – tedavi deneyimi remisyonu alanların yaklaşık yüzde 98’i. Yetişkinler için bu rakam biraz daha düşüktür; Mevcut terapiler ile sadece% 20-40 oranında iyileşme olasılığı vardır.
ALL için çeşitli tedavi seçenekleri vardır ve bunların seçimi hastanın yaşı, kanserin evresi ve genetik değişiklik türleri gibi çeşitli faktörlere bağlıdır.
Güncel tedavi seçenekleri kemoterapi, radyasyon tedavisi, “hedefe yönelik tedavi” ve kök hücre naklidir. T hücre terapisi gibi diğer tedaviler de araştırılmaktadır.
TÜM oranlar daha zengin, daha gelişmiş toplumlarda daha yüksektir ve yılda yaklaşık yüzde 1 yükselmektedir.
“Çocukluk TÜMÜ” diyen Prof. Greaves, “davranış değişikliklerinin erken mikrobiyal maruziyeti kısıtladığı modern toplumlardaki ilerlemenin paradoksal bir sonucu olarak görülebilir”.
Çocukların bağışıklık sistemlerini yaşamlarının ilk 12 ayında “ilkelleştirmenin” TÜM gelişimini engelleyebildiğini ve ayrıca tedavinin travmasını ve hayatlarının geri kalanında yan etkilerini azaltabileceğini ileri sürüyor.
‘Sağlam kanıt’
Onun incelemesinde, Prof. Greaves, daha önceki ikizlerinden TÜM hakkındaki araştırmalarından delilleri alıntılamaktadır. Bu, rahimde bir ikizin ilk genetik değişimi geliştirdiğini ve etkilenen hücrelerde “paylaşılan kan kaynağı” ile diğer ikizine geçebileceğini gösterdi.
Bu şekilde, her iki ikiz de aynı genetik yatkınlıkla doğar. Bununla birlikte, doğumdan sonra gerçekleşen ikinci genetik değişim, iki ikizde farklıdır.
İnsan popülasyonlarında yapılan çalışmalar ve hayvanlar üzerinde yapılan testler, ikinci genetik değişimin, yaygın virüsler veya bakteriler tarafından enfeksiyondan kaynaklanabileceğini göstermektedir. Örneğin, İtalya’nın Milano kentinde yapılan bir araştırma, tüm vakalardaki suçluların grip virüsü olduğunu gösterdi.
Araştırmacılar ayrıca, lösemiyi tetikleyen bir gen varyantını taşıyan farelerin, steril bir ortamdan ortak mikroplar içeren bir tanesine geçtikleri zaman TÜMÜ geliştiğini ortaya çıkardılar.
Diğer popülasyon çalışmaları da, bebeklik döneminde enfeksiyöz mikroplara maruz kalmanın – örneğin anne sütü ile beslenmenin ve diğer çocuklarla karıştırmanın – TÜM riskini azaltabileceğini bulmuştur.
Bunun nedeni, bağışıklık sisteminin daha geniş bir mikrop aralığına karşı nasıl savunma yapılacağını öğrenmesi olabilir mi?
Prof. Greaves, sağlam kanıt eksikliğinden ötürü, elektrik kablolarına, iyonize radyasyona ve kirliliğe maruz kalmanın ALL’nın başlıca nedenleri olduğu fikrini de reddediyor.
‘Efsaneleri keser’
Araştırmasının kapsamını tartışan Prof. Greaves, TÜM riskini artırmada yaygın enfeksiyonların rolünü ortaya koyduğuna işaret ederken, hastalığın da, çoğu kalıtsal genetik yatkınlık ve şanstan etkilenen çoğu kanser gibi olduğunu belirtmektedir.
Ayrıca “gecikmiş enfeksiyon” teorisinin sadece ALL için geçerli olduğuna ve “lösemi ve akut miyeloid lösemi dahil olmak üzere diğer nadir görülen türlerin muhtemelen farklı nedensel mekanizmalara sahip olduğuna” dikkat çeker.
“Bu araştırma gövdesi” diyor ki, “onlarca yıllık çalışmanın bir sonucudur ve en sonunda çocukluk çağı lösemisinin nasıl geliştiğine dair güvenilir bir açıklama sunar.”
Kanser Araştırma Enstitüsü’nün genel müdürü olan Prof. Paul Workman, araştırmanın “çocukluk çağı lösemi hakkındaki mitleri ortadan kaldırdığını ve ilk defa çoğu vakaya nasıl sebep olduğu konusunda tek bir birleşik bir teori ortaya koyduğunu” söyledi.
“Araştırma, ALL’nin berrak bir biyolojik sebebi olduğunu ve bağışıklık sistemleri uygun şekilde hazırlanmamış olan önceden belirlenmiş çocuklarda çeşitli enfeksiyonlarla tetiklendiğini güçlü bir şekilde göstermektedir.”
Prof. Mel Greaves
