Yeni bir çalışma, temas sporları yapanların, temassız spor yapan kişilerle karşılaştırıldığında beyin aktivitelerinde farklılıklar olduğunu ortaya koymaktadır. Yazarlar mikro sarsıntıların sorumlu olup olmadığını soruyorlar.
Son yıllarda, beyin sarsıntısı sorununu insanların zihninin önüne itmek için önemli bir itici güç olmuştur.
Şimdi, sarhoş olan birinin oyun alanına dönmemesi ve dinlenmeye özen göstermesi gerektiği konusunda yaygın bir bilgidir.
Bugün tartıştığımız bu çalışma, daha yaygın fakat çok daha az anlaşılan bir fenomenle ilgilidir: mikro sarsıntılar olarak da bilinen alt kavga etkileri.
Çalışma yazarları mikro sarsıntıları “akut sarsıntı oluşturmayan ancak kafatasına etki eden ancak yine de klinik belirtiler ve semptomlarla sonuçlanan kafatasları” olarak tanımlarlar.
Bir kolej futbol sezonunda, bir oyuncu 1000 mikro sarsıntıdan fazlasını alabilir. Ve araştırmalar yoğunlaştıkça, bilim adamları giderek artan bir şekilde kümülatif bir etkiye sahip olabileceğinden endişe ediyorlar.
Bununla birlikte, bugüne kadar, mikro sarsıntılardan etkilenen spesifik beyin bölgeleri hakkında somut bir sonuç çıkmamıştır. Yeni çalışmanın yazarları, karışıklığı özetliyor.
“Bazı araştırmalar biliş üzerinde bir etki bulurken, diğerlerinin hiçbir etkisi olmadığını görüyoruz. Vuruşların isabet üzerindeki alt-çarpışmacı etkisi” yazıyorlar, “diyenlerin bazıları da olumlu bir etkiye sahip olmadığının ve diğerlerinin etkisiz olduğunu bildiren sonuçların yetersiz olduğunu belirtti.
Bazıları beynin anatomisinde değişiklikler aradı, bazıları beyaz maddede ve diğerleri gri maddede farklılıklara odaklandı.
Buradaki hikaye benzer. Çalışma yazarlarının açıkladığı gibi, “Bir kez daha, bu çalışmalar net bir fikir birliği sağlamaz.”
Mikro sarsıntıların tekrar açılması
Bu sorunun alt kısmına girmeye adanmış bir araştırmacı, Indiana Üniversitesi’nden Bloomington’dan başrolü yazar Nicholas Port’dur.
Temas sporları yapan kişiler ile temassız sporla uğraşan kişiler arasında beyin aktivitesinde ölçülebilir farklılıklar olup olmadığını araştırmaya başladı. Bulguları dergide yayınlandı.
Başlamak için, araştırmacılar, fonksiyonel MRI teknolojisini kullanarak 21 futbolcu ve 19 kros koşucu beyin taramaları aldı. Bu tip görüntüleme, beynin bölgelerindeki aktiviteye bağlı kan akışındaki değişiklikleri tespit eder.
Kafa kafaya ve tekrar eden yüksek ateş riski nedeniyle futbolcuları seçtiler çünkü kafa yaralanmaları riski çok düşüktü. Futbolcular hiçbiri geçen sezon bir sarsıntı geçirmemişti.
Ekip aynı zamanda kontrol grubu olarak kullanılmak üzere benzer sosyoekonomik arka plandaki 11 üniversite olmayan sporcuların beyinlerini taradı.
Özellikle, Port ve meslektaşları beynin görsel merkezleriyle ilgileniyorlardı. “Bu beyin bölgelerine odaklandık, çünkü doktorlar ve eğitmenler, oyuncuların akut bir sarsıntıdan sonra gözleri ile hareketli bir noktayı sorunsuz bir şekilde izleme becerisinde büyük açıklarla düzenli olarak karşılaşıyorlar.”
Ve beyin taramaları analiz edildiğinde, üç grup arasında ölçülebilir farklılıklar görülmüştür. Futbol oynayanlar, görsel bölgelerinde, kontrol grubu veya kros koşuculardan çok daha fazla aktivite gösterdi.
Çizim sonuçları
Farklılıklar görülse de, bir sonraki zorluk bulguları nasıl yorumlayacağımızdır. Futbolcuların görsel aktivitesindeki artış, ömür boyu hafif kafa yaralanmaları nedeniyle veya görsel açıdan zorlayıcı bir spor yaptıkları için mi?
Port’in açıkladığı gibi, “Müzisyenlerden taksi sürücülerine herkesin, kendi özel becerilerine bağlı olarak beyin aktivitelerindeki farklılıkları vardır.”
Bu aşamada, sonuçlar ilginç olsa da, bu farklılıkların neden bulunduğunu anlamanın bir yolu yoktur. Gelecekte Port, cevabın giyilebilir ivmeölçerden gelebileceğine inanıyor.
Bu teknoloji zaten mevcut olmasına rağmen, pahalı ve hantal. Ekipman geliştikçe ve oyuncular giyerken daha doğal olarak oynayabildiğinden, daha iyi veriler toplanabilir.
Bu sayede, kafadaki darbelerin sayısı gerçek zamanlı olarak izlenebilir ve daha sonraki bir tarihte beyindeki kognitif eksiklikler ve değişiklikler ile karşılaştırılabilir.
Genel olarak, yine de, çalışma sadece sonuçsuz bulguların yığınına katkıda bulunur. Farklılıklar görülse de – futbolcuların görsel merkezleri daha yoğundu – bu aşamada kesin yorumlama imkansız.
