Cancer’ın vücudumuzun bağışıklık sistemini yok etme yeteneği, uzun zamandır şaşkın araştırmacılar. Son çalışma, kanserin koruyucu pelerinlerinden birini tespit ediyor ve onu çıkarmanın bir yolunu araştırıyor.
Kanser hücreleri, ters gitmiş hücrelerdir; ikisi de çarpanları çoğalır ve yanlış işlev görür. Normal olarak, hatalı, ölü veya ölmekte olan hücreler bağışıklık sistemi tarafından temizlenir.
Makrofajlar – bir tür beyaz kan hücresi – yabancı istilacıların ve hatalı hücrelerin tüketimi ve tahribatından büyük ölçüde sorumludur.
Makrofajlar normal olarak saldırılarını acımasız bir etki ile gerçekleştirmelerine rağmen, bazı kanser hücreleri kendi dolaşım yollarından kaçmayı başarabilmektedir. Kanser hücreleri bağışıklık sisteminin radarı altında nasıl uçar?
Stanford’un Kök Hücre Biyolojisi ve Rejeneratif Tıp Enstitüsü’nün yöneticisi olan Dr. Irving Weissman, 2009’da bu soruyu cevaplamaya yönelik bir yol izleyen araştırmalar yayınladı. Kanser hücrelerinde “beni yememe” sinyali tespit ettiler.
İlk ‘beni yeme’ sinyali
Weissman, özellikle agresif kanser hücrelerinin hücre yüzeyinde daha yüksek seviyelerde CD47 – bir transmembran proteinini eksprese ettiğini göstermiştir. CD47, makrofajların yüzeyinde SIRPalpha adlı bir proteine bağlanır ve kanser hücrelerine saldırıp öldürme yeteneklerini azaltır.
Hayvanlarda yapılan çalışmalar, bir anti-CD47 antikoru ile yapılan tedavinin, makrofajların kanser hücrelerini öldürme yeteneğini önemli ölçüde arttırdığını göstermiştir. Bazı fare modellerinde kanser, tedavi bile bir tedaviye yol açtı. Bu yaklaşımın insanlarda başarılı olup olmayacağını ölçmek için klinik denemeler devam etmektedir.
Geçenlerde Dr. Weissman’ın ekibi, başka bir “beni yememe” sinyalini açığa çıkaran araştırmaları özetleyen bir başka makale daha yayınladı. Bu sefer, odaktaki molekül, ana histo-uyumluluk kompleksi sınıfı 1 (MHC sınıf 1) olarak adlandırılan bir hücre yüzeyi proteindir.
Araştırmacılar, hücre yüzeylerinde daha yüksek MHC sınıfı 1 seviyelerine sahip tümörlerin anti-CD47 tedavisine daha dirençli olduğunu bulmuşlardır.
MHC sınıf 1’in kanserdeki rolü
Adaptif immünite, immünolojik hafızanın temelini oluşturur – bağışıklık sistemimiz spesifik bir patojene cevap verdiğinde, tekrar aynı saldırganla karşılaşırsa, hızlı ve spesifik bir tepki verebilir. MHC sınıf 1, bağışıklık sisteminin bu kanadının önemli bir parçasıdır.
MHC sınıf 1 çoğu hücrenin yüzeylerinde bulunur. Hücresel hücresel proteinlerin bir kısmını alırlar ve hücre yüzeyine yansıtarak hücre sağlığının bir görüntüsünü verirler. Hücrenin protein bayrakları anormal ise, T hücreleri onu yok eder. MHC sınıf 1 ve T hücreleri arasındaki bu etkileşim iyi tanımlanmıştır, ancak makrofajların nasıl dahil edildiği tam olarak anlaşılmamıştır.
Mevcut çalışma, makrofajların yüzeyindeki bir proteinin – LILRB1 – kanser hücrelerinin yüzeyi üzerindeki MHC sınıf 1’in bir parçasına bağlandığını bulmuştur. Bağlandıktan sonra makrofajın hücreyi tüketmesini ve öldürmesini önler. Bu cevap hem bir laboratuar tabağında hem de insan tümörlü farelerde görülmüştür.
CD47 aracılı yolu ve LILRB1 yolunu inhibe ederek, hem “beni yememe” sinyallerine müdahale ederek, tümör büyümesi farelerde önemli ölçüde yavaşlamıştır. Sonuçlar bu hafta içinde yayınlandı.
“Eşzamanlı olarak farelerde bu yolların bloke edilmesi, tümörün birçok bağışıklık hücresi tipi ile infiltrasyonuna ve genel olarak daha küçük tümörler ile sonuçlanan, tümör klirensini belirgin bir şekilde teşvik etti.”
Amira Barkal, yüksek lisans öğrencisi, ortak yazar
Barkal şöyle devam ediyor: “Çoklu blokajları kanser gelişimine dahil ettiğimiz insanlarda çift veya belki de üçlü bir tedavi olasılığından dolayı heyecan duyuyoruz.”
İmmünoterapinin geleceği
Kanser için immünoterapi hızla gelişen bir alandır, ancak hikaye karmaşıktır. Farklı kanserlerin farklı immünolojik parmak izleri vardır; Örneğin, bazı insan kanser hücreleri, hücre yüzeyindeki MHC sınıf 1 seviyelerini azaltır ve T hücrelerinden kaçmasına yardımcı olur.
Bu kanserli bireyler, T hücre aktivitesini geliştirmek için tasarlanan terapilere özellikle iyi yanıt vermeyebilir. Bununla birlikte, bu kanserler bir anti-CD47 yaklaşımına karşı daha savunmasız olabilir. Bu aynı zamanda başka bir şekilde çalışır, bol MHC sınıf 1 ile kanserler anti-CD47 tedavisinden daha az etkilenebilir.
Kanser hücrelerinin hücre ölümlerini nasıl önlediğini ortaya çıkarmak ve bu yolların nasıl tersine çevrilebileceğini anlamak zor ama kritik bir çabadır. Bu çalışma, bağışıklık sistemimizi öğretmek için, kanserin yürüyüşünü yavaşlatmanın bir başka adımıdır.
