Açık kalp cerrahisinden derin insizyonların ve göğüs kemiklerini kesmek de dahil olmak üzere geniş yaraların ayrıldığını düşünürdünüz, hastaların ameliyat sonrası kalp cerrahisinin karşılaştığı en büyük sorun olacaktır. Öyle değil, Amerikan Kalp Derneği’nin Bilimsel Oturumları 2011’de sunulan yeni bir araştırma diyor. Aslında, pnömoni, kalp cerrahisini takiben en büyük sorun.
Çalışma ayrıca, çoğu enfeksiyonun ameliyattan yaklaşık iki hafta sonra gerçekleştiğini, bir hafta önce doktorların düşündüğü gibi olmadığını göstermiştir.
Philadelphia, Pensilvanya’daki Pennsylvania Üniversitesi Tıp Merkezi’nde çalışmanın baş araştırmacı ve profesörü ve kardiyovasküler cerrahi şefi Michael A. Acker, M.D. beklenmedik sonuçları doğruladı:
“Biz öyle değiliz
bulması bekleniyor. “
Araştırmacılar kalp cerrahisi kayıtlarında 5 bin 100’den fazla hastayı analiz etti. Yaş ortalaması 64 olan hastalar dokuz ABD akademik tıp merkezinde ve bir Kanada merkezinde tedavi edildi. En büyük enfeksiyona kadar geçen ortanca süre, kalp ameliyatlarından 14 gün sonra gerçekleşti. Tüm büyük enfeksiyonların yüzde kırk üçü hastaneden taburcu olduktan sonra meydana geldi.
Acker devam ediyor:
“Bu hastaların yarısı hastaneden taburcu edilmeden önce enfeksiyon bulgusu yoktu … Sonra da yeni enfeksiyon nedeniyle geri dönmek zorunda kaldılar. Bir sonuç, hastaların taburcu olduktan sonra daha yakından takip edilmesi gerektiğidir.”
Çalışma, cerrahiden önce enfekte olmuş herhangi bir hastayı içermemiş ve araştırmacılar toplamda 761 enfeksiyon bulmuşlardır: 300’ü majör enfeksiyonlar olarak sınıflandırılmıştır (hastaların yüzde 6’sında görülmüştür) ve 461’i minör (hastaların% 8.1’inde). En büyük enfeksiyonlardan:
- Pnömoni, akciğerlerin enfeksiyonu tüm hastaların yüzde 2,4’ünde meydana geldi.
- Bir bağırsak enfeksiyonu olan C. difficile kolit, yüzde 1.0 oranında gerçekleşti.
- Kan dolaşımı enfeksiyonları yüzde 1,1 oranında gerçekleşti.
- Derin kesik cerrahi bölge enfeksiyonları yüzde 0,5 oranında gerçekleşti.
- Küçük enfeksiyonlar idrar yolu ve yüzeysel insizyon bölgesi enfeksiyonlarıydı.
Yapılan işlemlerin çoğunluğu izole koroner arter baypas greft ve aort ve mitral kapak cerrahisi idi. Yüzde 75’i seçmeli cerrahi ve yüzde 26’sı seçmeli ya da acil ameliyat olmuştur.
Konjestif kalp yetmezliği, hipertansiyon, kronik akciğer hastalığı, cerrahi öncesinde kortikosteroid kullanımı ve kardiyopulmoner baypas süresi gibi enfeksiyon gelişmesi olasılığını arttırmak için birçok risk faktörü gözlenmiştir.
Acker şöyle dedi:
“Analizin bir sonraki aşamasında, bakımın hangi süreçlerinin enfeksiyonların insidansının azalmasıyla ilişkili olduğunu göstermek için, pansuman türlerinden, antibiyotik türlerinden ve cerrahi preparatların tiplerinden bakımdaki farklılıklar olacaktır. Kayıt, post-operatif enfeksiyonları yönetmek için en iyi yöntemlerimizi değiştirmemize izin verecektir. “
Ortak yazarlar Michael Argenziano, M.D .; John D. Puskas, M.D., M.Sc .; T. Bruce Ferguson, M.D .; Annetine C. Gelijns, Ph.D .; Keith Horvath, M.D .; Marissa A. Miller, DVM, MPH; Stacey Welsh, R.N .; Ellen Moquete, R.N .; Kevin N. Su, B.S. Alan Weinberg, M.S .; Alan J. Moskowitz, M.D .; Patrick T. O’Gara, M.D. ve Eugene H. Blackstone, M.D.
Ulusal Kalp, Akciğer ve Kan Enstitüsü, Ulusal Nörolojik Bozukluklar Enstitüsü ve İnme ve Kanada Sağlık Araştırma Enstitüleri araştırmayı finanse etti.
İlgili bir habere göre, bir Milwaukee hastanesinden gelen araştırmacılar, bir gece önce ve prosedürün sabahı özel bir antibakteriyel solüsyonla hastanın cildini tedavi ettiler ve çok daha az enfeksiyon geçirdiler. Ayrıca, cerrahi cilt hazırlığı için üç dakikalık bir kuruma süresini de dahil ettiler. Bu adımlar, implant yerleştirme sonrası bir yıl içinde implant enfeksiyon oranlarını yüzde 1’den yüzde 0.24’e düşürdü ve etkileyici% 75’lik azalma.
Rupert Shepherd tarafından yazıldı.
