Sevgili kullanıcılar! Sitedeki tüm materyaller diğer dillerden çevirilerdir. Metinlerin kalitesi için özür dileriz, ancak onların yararına olacağını umuyoruz. En iyi dileklerimle, Site yönetimi. E-mail: admin@trmedbook.com

İstenmeyen anılar nasıl unutulur

Herkesin unutamayacağı anıları vardır ve onları geri döndüren tetikleyicileri bilebilirler. Kötü hatıralar travma sonrası stres bozukluğundan fobilere kadar bir takım sorunların altını çizebilir.

İstenmeyen bir hafıza zihnin üzerine girdiğinde, onu engellemek isteyen doğal bir insan tepkisidir.

Yüz yıl önce, Freud, insanların istenmeyen hatıraları bilinçdışından engellemek için kullanabilecekleri bir mekanizmaya sahip olduklarını öne sürdü.

Daha yakın zamanlarda, bilim adamları bunun nasıl çalıştığını anlamaya başladılar.

Nörogörüntüleme çalışmaları, kasıtlı unutmada hangi beyin sistemlerinin yer aldığını gözlemlemiş ve çalışmalar bilinçli olarak anıların kasıtlı olarak bloke edilmesinin mümkün olduğunu göstermiştir.

Anılar nasıl oluşur?

[korku]

Bir insanın aklında saklanacak bir bellek için, proteinler beyin hücrelerini büyümeye ve yeni bağlantılar oluşturmaya teşvik eder.

Hafızada ne kadar çok durduğumuz veya hafızayı çevreleyen belirli olayları prova edersek, bu nöronal bağlantılar o kadar güçlü olur. Bellek, zaman zaman yeniden ziyaret ettiğimiz sürece orada kalır.

Uzun zamandır hafızanın daha büyük olduğu, daha sabit olduğu düşünülüyordu, fakat bu mutlaka doğru değil.

Her defasında bir hafızayı tekrar gözden geçiririz, tekrar esnek olur. Bağlantılar şekillendirilebilir hale gelir ve sonra sıfırlar. Hafıza, hatırladığımız her seferde biraz değişebilir ve her geri çağırma işlemiyle daha güçlü ve daha canlı bir şekilde sıfırlanır.

Uzun süreli anılar bile kararlı değildir.

Bu güçlendirme sürecine yeniden konsolidasyon denir. Yeniden dengeleme, anılarımızı daha iyi ya da daha kötüsü için biraz değiştirebilir. Bu işlemi işlemek aynı şeyi yapabilir.

Eğer gençken bir şey bizi korkutursa, o olayın hafızası, her hatırladığımız zaman biraz daha korkutucu hale gelebilir ve gerçek olayla orantılı olmayan bir korkuya neden olabilir. Bir zamanlar bizi korkutmuş küçük bir örümcek zamanla zihnimizde daha büyük olabilir. Bir fobi ortaya çıkabilir.

Bunun aksine, utanç verici bir belleğe mizahi bir ışık dökmek, örneğin, onu komik bir hikayeye dönüştürerek, zamanla, utanma gücünü yitirmesi anlamına gelebilir. Sosyal bir gaff bir parti parçası haline gelir.

Kötü anıları neden bu kadar canlı?

Birçok insan, kötü deneyimlerin hafızada iyi olanlardan daha fazla durduğunu fark eder. Onları istemediğimiz zaman bilincimize girerler.

Araştırmacılar, kötü anıların, muhtemelen duygular ve anılar arasındaki etkileşime bağlı olarak, iyi olanlardan daha canlı olduklarını gösterdi. Bu özellikle duygu ve anılar olumsuz olduğunda böyledir.

Nörogörüntüleme, bilim adamlarına kötü anıları kodlama ve geri alma sürecinin, özellikle amigdala ve orbitofrontal korteks gibi duyguları işleyen beyin bölümlerini içerdiğini göstermiştir.

Bellek ile ilgili duygular daha güçlü görünüyor, hatırlayacağımız daha fazla detay.

fMRI çalışmaları, birileri kötü bir deneyimden geçtiğinde bu bölgelerde daha büyük hücresel aktivite ortaya koymaktadır.

İkame anıları

2012 yılında, Cambridge Üniversitesi’ndeki bilim adamları ilk defa, hangi beyin mekanizmalarının anıların yerini alıp bastırmaya dahil olduğunu gösterdi.

Bir kişinin bir hafızayı bastırabildiğini ya da hipokampüste aktiviteyi engellemek için, dorsolateral prefrontal korteks olarak bilinen beynin bir kısmını kullanarak farkındalığı zorlayabildiğini bulmuşlardır. Hipokampus, olayları hatırlamada önemli bir rol oynar.

Bir hafızayı değiştirmek için insanlar bilinçlerini alternatif bir belleğe yönlendirebilir. Bunu, kaudal prefrontal korteks ve orta ventrolateral prefrontal korteks olarak adlandırılan iki bölge kullanarak yapabilirler. Bu alanlar, hatırı sayılır hatıraların mevcudiyetinde bilinçli zihniyete belirli hatıralar getirilmesi için önemlidir.

Hafızanın bastırılması, hatırlamada yer alan beynin parçalarının kapatılmasını içerir. Bir hafızanın yerini almak için, aynı bölgeler, hafıza yolunu daha çekici bir hedefe doğru yönlendirmek için aktif olarak aktif olmalıdır.

Raporun yazarlarından biri olan Dr. Michael Anderson bunu bir arabadaki frenlere çarparak ya da bir tehlikeden kaçınmak için yönlendirmeyi tercih ediyor.

Araştırmacılar bir aktivite sırasında katılımcıların beyin aktivitesini gözlemlemek için fonksiyonel manyetik rezonans görüntüleme (fMRI) kullanmışlardır.

Bu etkinlik, kelime çiftleri arasında öğrenme derneklerini içeriyordu ve sonra ya onları yerine koymak için alternatifleri hatırlayarak ya da onları engelleyerek hatıraları unutmaya çalışıyordu.

Sonuçlar her iki stratejinin de eşit derecede etkili olduğunu, ancak farklı nöral devrelerin aktive olduğunu gösterdi.

Travma sonrası stres bozukluğu (Travma Sonrası Stres Bozukluğu) (Travma Sonrası Stres Bozukluğu) (TSSB), travmatik bir yaşam olayına maruz kalmış kişiler, bilincin içine girmemeyi ısrar eden istenmeyen hatıralardan dolayı sıkıntı çekmektedir.

Bir belleğin nasıl değiştirilebileceği veya bastırılabileceği hakkında daha fazla bilgi sahibi olmak, bu zayıflatıcı koşulu olan kişilere yardımcı olabilir.

Değişen bağlamlar

Bir kişinin bir olayı algıladığı zihinsel bağlam, o olayın anılarının nasıl organize edildiğini etkiler. Olayları, diğer olaylarla ilgili olarak, nerede meydana geldiğini vb. Hatırlarız. Bu, daha sonra bu hatıraları neyin tetiklediğini veya onları hatırlamayı nasıl seçebileceğimizi etkiler.

Bağlam, bir bellekle ilişkilendirilmiş herhangi bir şey olabilir. Koku veya tat, dış çevre, olaylar, olayın zamanının etrafındaki olaylar, düşünceler veya duygular, nesnenin rastlantısal özellikleri, örneğin bir sayfada göründüğü vb. Gibi duyuma bağlı ipuçları içerebilir.

Geçmiş olaylarla ilgili bilgileri hatırlamak için bağlamsal ipuçları kullandığımızda, bilim adamları bu bağlamı algılayışımızı değiştiren herhangi bir sürecin, belirli anıları geri alma yeteneğimizi artırabileceğini veya azaltabileceğini öne sürdüler.

Bunu test etmek için, bir takım araştırmacılar, plaj veya orman gibi doğa görüntülerini görüntülerken katılımcıları bir dizi kelime ezberleme görevi ayarladı. Görüntülerin amacı, bağlamsal anıları yaratmaktı.

Daha sonra bazı katılımcılara ikincisini incelemeden önce ilk listede bulunan kelimeleri unutmaları söylendi.

Kelimeleri hatırlamak için zaman geldiğinde, unutulması istenen grup daha az kelime hatırlayabildi.

Daha da ilginç olarak, fMRI izleme, görüntülerin daha az düşüncesine sahip olduklarını gösterdi.

Kasten sözcükleri unutmaya çalışırken, onları ezberledikleri bağlamı atmışlardı. Ayrıca, bağlamdan kopuş ne kadar büyük olursa, hatırladıkları daha az kelime. Bu, kasıtlı olarak unutabileceğimizi gösteriyor.

Sözleri hatırlatan grup, sahneleri akıllarından “temizlemedi” ve kelimeleri hatırlamaya ve görüntüleri düşünmeye devam etti.

Bulgular, örneğin, çalışma yaparken veya örneğin TSSB’nin tedavisinde istenmeyen anıların azaltılmasında insanlara bir şeyler hatırlamalarında yardımcı olabilir.

Fobilere neden olan anıların zayıflaması

Fobileri olan kişiler için tedavi korkuya neden olan maddeye maruz kalmayı içerir. Maruziyet terapisi, eski hafızayı gölgeleyen korkulan maddenin “güvenli” bir belleğini yaratmayı amaçlamaktadır. Bu geçici olarak çalışırken, korku genellikle zaman içinde geri döner.

Ağustos 2016’da Uppsala Üniversitesi’nden araştırmacılar ve İsveç’teki Karolinska Institutet, bir hafızayı bozmanın gücünü azaltabileceğini gösterdi.

[PTSD]

Onların deneylerinde, örümceklerden korkan insanlar, üç seansta sekiz ayaklı arkadaşlarının resimlerine maruz kaldılar. Amaç hafızayı bozarak ve sonra sıfırlayarak hatayı kesmek oldu.

İlk olarak, ekip, örümcek görüntülerine mini poz vererek, katılımcıların korkularını harekete geçirdi.

Ardından, 10 dakika sonra katılımcılar görüntüleri daha uzun süre izlediler. Ertesi gün resimleri tekrar gördüler.

Üçüncü görüntüleme ile, beynin amigdala olarak bilinen kısmında aktivite azaldı. Bu, katılımcıların örümcekleri önlemek için azaltılmış duygusal etkileşimi ve daha az eğilimi yansıtmaktadır.

Bilim adamları, ilk maruz kalmanın belleği kararsız hale getirdiği sonucuna varmışlardır. Daha uzun pozlama meydana geldiğinde, bellek daha zayıf bir biçimde yeniden kaydedildi. Diyorlar ki, bu korkunun bu kadar kolay geri dönmesini engelliyorlar.

Araştırmacılar, tek başına maruz kalmanın uzun vadeli bir çözüm sunmadığı durumlarda bu durumun endişe ve fobilerle başa çıkma tekniklerini güçlendirebileceğine inanıyorlar.

Unutma için bir ilaç mı?

Bilişsel yaklaşımları tamamlamak için bazı bilim adamları, kötü anıları ya da onlarla ilişkili korku yaratan yönü kaldırmak için uyuşturucu kullanmalarını önermişlerdir.

D-sikloserin bir antibiyotiktir ve aynı zamanda beyin hücrelerini aktive eden bir “eksitatör” nörotransmitter olan glutamatın aktivitesini de arttırır. Bir çalışmada, yüksek yoğunluk korkusu olan insanlar, sanal gerçeklik maruziyet terapisinden önce D-sikloserin aldılar. Bir hafta ve yine 3 ay sonra, stres düzeyleri eskisinden daha düşüktü.

Başka bir deyişle, bir hafızanın birleştirilmesi sırasında verilen propranolol, örneğin, kötü bir deneyimin anlatılmasından hemen sonra, hafızanın bir daha aktif hale gelmesi durumunda stres semptomlarını azalttığı görülmüştür.

Propanolol, norepinefrini “savaşma veya uçuş” mekanizmasına bağlı olan ve stres belirtilerine yol açan bir kimyasal maddeyi bloke eder.

New York’taki araştırmacılar, farelerin geri kalan kısmını ayrılırken U0126 olarak bilinen bir ilacı ileterek, beyinden tek hatıraları silmenin mümkün olduğunu gösteren sıçanlar üzerinde testler yaptılar.

Sahte hatıralar implantı

Bellek manipülasyonunu bir adım ileriye götüren “The Memory Illusion” ın yazarı Julia Shaw gibi hafıza uzmanları, sahte anıların nasıl yerleştirileceğine dair çalışmalar yaptılar. Birisi, gençken, bir suç işlediklerini söyleyerek başlıyor, daha sonra kişi gerçekleri hayal gücünden çıkaramayana kadar bilgi katmanları ekliyor.

Shaw, bazı sorgulama yöntemlerinin nasıl kötüye kullanılabileceğini vurgulamak için bunu yaptığını söylüyor.

Bu teknikler etik kaygılar olmadan değildir. Sağlıklı insanlar zihnen rahatsız edici bir olayı silmek için ilacı kullanabilirler. İlaçlar insanlara bir şeyleri unutturmak için verilebilirdi.

Sonuçta, bazı kötü anılar bir amaca hizmet ediyor. İnsanların aynı hataları tekrar yapmasını engelleyebilir veya gelecekte benzer olaylarda eylemlerini yönlendirebilir. Ne kadar unutmak isteriz?

TRMedBook