Bu hafta yayınlanan bir makale, Nagazaki ve Hiroşima’nın hayatta kalanlarının devam eden çalışmasından elde edilen verileri yeniden analiz ediyor. Yazar, atom bombasının uzun vadede sağlık üzerindeki etkilerinin, birçok kişinin kendilerinin olduğuna inandıkları kadar korkunç olmadığını ve kamu algısının neden gerçeklerle uyuşmadığını sorar.
![[Biohazard takım elbiseli adam]](https://demedbook.com/images/1/hiroshima-and-nagasaki-have-the-long-term-effects-been-exaggerated.jpg)
Ağustos 1945’te, II. Dünya Savaşı’nın son dönemlerinde, Müttefikler tarafından desteklenen Amerika, Japonya’ya iki atom bombası attı.
Saldırıların hemen etkisi yıkıcıydı.
İlk düşürülecek olan Little Boy adlı bir uranyum tabanlı silahtı; Hiroşima kentine çarptı ve ilk birkaç günde 90.000-146 bin kişiyi öldürdü.
Üç gün sonra, Şişman Adam olarak adlandırılan plütonyum tabanlı bir bomba Nagazaki’ye düştü. Patlamanın ilk birkaç günü içinde, yaklaşık 39.000-80.000 kişi öldü.
Ani ölümlerin çoğunluğu patlama patlamasının kendisi, akut radyasyon zehirlenmesi ve ardından gelen yangın fırtınasından kaynaklanıyordu.
Hiroşima ve Nagazaki’nin devasa patlamaları, savaş sırasında nükleer silahların kullanıldığı ilk ve tek zamandı.
Serpintinin belgelenmesi
Yıkım ve dehşet içinde benzersiz olan bu olaylar, bu tür silahların hayatta kalmasının uzun vadeli etkilerine dair kapsamlı bir bilimsel soruşturma başlattı. 1947’den itibaren, Japon hükümeti nükleer savaşın devam eden sağlık etkilerini ölçmeye ve anlamaya başladı.
Radyasyon Etkileri Araştırma Vakfı (RERF) olarak adlandırılan bir grup, bu bilgiyi toplar; Japon ve Amerikan hükümetleri tarafından finanse edilmektedir. RERF, yaklaşık 100.000 kurtçuk, yavrularının 77.000’i ve bir kontrol olarak, radyasyona maruz kalmayan 20.000 kişiyi takip etti.
Bu çalışmalarla sağlanan veriler, radyasyon zehirlenmesi risklerini ölçmede çok değerli olmuştur. Her bir kurtulan, patlamanın meydana geldiği yerde nerede olduklarını bildiği için, her bir kişinin radyasyon maruziyetini kesin olarak ölçmek mümkün olmuştur. RERF’in bulguları, nükleer endüstrideki ve toplumda çalışan insanlar için güvenlik standartlarını belirlemede yardımcı oldu.
Dergideki bu hafta, moleküler bir genetikçi olan Bertrand Jordan, bulgularını RERF’in topladığı verilere dayanarak yayınladı. Yeni veriler sağlamaktan ziyade, “bugüne kadar yapılmış ve 100’den fazla makalede yayınlanan çalışmaların sonuçlarını özetlemeyi” amaçladı.
60 yılı aşkın bilgiye dayanan Ürdün, Hiroşima ve Nagazaki’nin hayatta kalanlara ve çocuklarına olan etkilerini inceledi. İnsanların atom bombasının etkileri ve gerçekliği hakkındaki genel anlayışı arasında büyük bir tutarsızlık buldu.
Hiroshima ve Nagasaki’nin hayatta kalanlarının yüksek bir kanser yüküne, önemli ölçüde kısalmış ömrüne ve yüksek oranda mutasyon ve anormalliğe sahip çocuklara sahip olduğuna inanılmaktadır. Verilerin dikkatli bir incelemesinden sonra, yazar bunun yanlış bir varsayım olduğunu tespit etmiştir.
Ürdün, bulgularını şöyle özetliyor: “Bu inanç ile araştırmacılar tarafından gerçekten bulunmuş olanlar arasında muazzam bir uçurum var.”
Hiroşima ve Nagazaki kanser oranları
Patlamalar sırasında şehir dışında yaşayanlar ile karşılaştırıldığında, bombalardan kurtulmuş olan bireylerde kanser oranlarının daha yüksek olduğu bulunmuştur. Sahaya yakınlığa bağlı olarak kanser riski artmakta, yaş (daha genç insanların yaşam boyu riskleri daha yüksektir) ve cinsiyet (kadınlar daha büyük risk taşımaktadır).
Bununla birlikte, hayatta kalanların çoğu kanser geliştirmedi. Çoğu insanın radyasyona sadece hafif bir maruziyeti olduğundan, 1958 ile 1998 arasında katı kanserler geliştirme riski yüzde 10 artmıştır. Bu 44,635 hayatta kalanlar arasında 848 ek kanser vakasını temsil etmektedir.
Ama resim daha yüksek doz almış olanlar için çok daha kötüydü. 1 Gri alan kişi daha az iyi çalıştı. Bir Gri, kilogram madde başına bir tek radyasyon enerjisinin absorpsiyonu olarak tanımlanan ve halk için normal güvenlik sınırının 1000 katına eşdeğer bir ölçüm birimidir. Bu bireyler kanser riskinde yüzde 42’lik bir artışa sahipti.
En yüksek radyasyon dozunu alanlarda bile, kanser riski daha yüksek olmasına rağmen, yaşam süreleri sadece 1.3 yıl azalmıştır.
Kurtulanların çocukları üzerindeki etkileri
RERF ayrıca hayatta kalanların çocuklarının sağlığını da takip eder. Şimdiye kadar, hiçbir olumsuz sağlık etkisi veya mutasyonlar yavruda bulunmamıştır. Ürdün, gelecekte genetik araçların her zaman daha da güzelleştiğine inandığında, genomlarında ince farklılıklar görülebilir. Fakat net olan şu ki, hayatta kalanların çocukları için olumsuz sağlık sonuçları varsa, bunlar çok küçüktür.
Makalesinde, Ürdün kamu algısı ve gerçekler arasındaki uyumsuzluğun nedenlerini tartışıyor.
“İnsanlar her zaman yeni tehlikelerden tanıdık olanlardan daha fazla korkarlar.Örneğin, insanlar hem kömüre olanları hem de halkı atmosferik kirliliğe maruz kalanlar için kömüre olan tehlikeleri göz ardı etme eğilimindedirler.
Radyasyon, birçok kimyasal tehlikeden çok daha kolay tespit edilir. Elde tutulan bir Geiger sayacıyla, sağlık riski taşımayan minik radyasyon miktarlarını hassas bir şekilde algılayabilirsiniz. “
Bertrand Jordan
Ürdün, nükleer yanlısı bir lobici olarak görülmediğinden emin olmak için çok dikkatli. Bu onun duruşu değil. Mesela, “Fukuşima gerçekleşene kadar nükleer gücü destekliyordum” diyor. Japonya gibi teknolojik açıdan gelişmiş ve iyi düzenlenmiş bir ülkede bile, dünya çapında yayılma potansiyeli olan felaketlerin hala mümkün olduğunu fark etti.
Ürdün’ün argümanının itkisi, herhangi bir tartışmanın rasyonel bir şekilde yapılması gerektiğidir. “İnsanların tehlikenin büyük abartılarından ziyade bilimsel verilere bakmasını tercih ederim” diyor.
Fukushima’nın uzun süreli sağlık etkileri hakkında bilgi edinin.
