Johns Hopkins araştırmacılarına göre, canlı transplantasyon için karaciğerinin bir kısmını bağışlayan kişiler genellikle prosedürden güvenli bir şekilde kurtulurlar ve uzun, sağlıklı yaşamayı bekleyebilirler. Çalışma, Gastroenterology dergisinin Şubat sayısında yayınlandı.
Johns Hopkins Üniversitesi Tıp Fakültesi’nde bir transplant cerrahı ve cerrah ve epidemiyoloji doçentinin çalışmanın baş yazarı Dorry L. Segev, M.D.
“Bağış süreci daha önce düşündüğünden daha güvenli. Canlı canlı bağış ciddi risklerle ciddi bir operasyon. Ancak, ABD’de şimdiye kadar yapılmış en büyük araştırmada, daha önce inandığımızdan daha güvenli olduğunu gösterdik. Bin donör başına 1.7 ölüm riski. “
Transplantasyon, son dönem karaciğer hastalığı için şu anda mevcut olan tek tedavidir. Karaciğer yetmezliği olan kişiler hayatta kalmak için işleyen bir karaciğer gerektirir. Karaciğer, nispeten hızlı bir şekilde kendini yenileyebilen bir organdır. Bu, cerrahların karaciğerin küçük bir bölümünü çıkarmasına ve parçayı alıcıya nakledilmesine izin verir. Transplante edildikten sonra, segment metabolizma, kan detoksifikasyonu ve sindirimdeki önemli rollerini yerine getirecek kadar büyür.
Ayrıca, donörler, rejeneratif yeteneği nedeniyle kendi karaciğerinin daha küçük bir segmenti ile hayatta kalabilmektedir.
10 yıl önce, Amerika Birleşik Devletleri’nde tahmini 500 canlı karaciğer nakli gerçekleştirildi. Bununla birlikte, 2002’de canlı bir karaciğer donörünün yüksek oranda kamuoyuna açıklanmasının ardından, prosedür, gerçekte olduğundan daha tehlikeli olarak algılanmış olabilir. Şu anda, ABD’de yılda 6.000 canlı böbrek bağışı ile karşılaştırıldığında, her yıl sadece 200-300 canlı karaciğer nakli yapılmaktadır.
Şu anda, merhum donörlerden sadece 6,000 karaciğer var ve ülkede karaciğer nakli için bekleyen 16.000’den fazla kişi var.
Segev şöyle açıklıyor:
“Birçokları için, bekleme listesinde ölme riski, merhum donör nakli yapma şansından daha yüksek. Doğru hastalar, doğru ihtiyaçları ve doğru donörlerle, canlı donör nakli en iyi tedavi seçeneği olabilir ve bu Bu çalışma, felaket komplikasyonunun riskinin düşük olduğunu bize güvence veriyor. “
Segev ve ekibi, canlı karaciğer bağışıklığının güvenliğini belirlemek için Nisan 1994-Mart 2011 tarihleri arasında ABD’deki 4111 donörden alınan verileri gözden geçirdiler. Hastalar ortalama 7.6 yıl takip edildi.
Çalışma dönemi boyunca, prosedürü izleyen 90 gün içinde 7 donör öldü. Ancak, ekibin verilerine göre, donörlerin uzun süreli sağ kalım oranları, canlı böbrek vericilerininkine benzerdi; ayrıca Ulusal Sağlık ve Beslenme Anketi’nden seçilen sağlıklı bir kontrol grubu.
Prosedür için nispeten düşük mortalite oranına rağmen, hala canlı böbrek vericilerin beş kat daha yüksektir.
2010 yılında Amerikan Tıp Derneği Dergisi’nde yayımlanan bir önceki araştırmaya göre, ABD’deki canlı böbrek bağışı ölüm oranı 10.000’de 3.1’dir.
Segev, böbrek bağışı prosedürünün daha az karmaşık olduğuna ve donörlerin sağlıklı bir tekil böbrek ile bırakıldığına dikkat çekiyor. Bireyler genellikle sadece bir böbrek ile hayatta kalabilirler.
Bununla birlikte, canlı karaciğer donörleri, karaciğerleri yenilenme sürecinden geçmek için bağıştan sonra yeterince sağlıklı değilse, hayatta kalmak için bir nakil gerekebilir.
Hopkins’deki transplant cerrahisinde klinik araştırma direktörü Segev’e göre, çoğunluğu sürece çok sağlıklı girdiği için bağışçıların sonuçlarını araştırmakla son derece ilgiliydi.
Segev şöyle açıklıyor:
“Bir organı bağışlamaktan dolayı ideal ölüm riski sıfırdır ve bu ideale ulaşmak için elimizden gelenin en iyisini yapıyoruz. Fakat bu ciddi, büyük operasyonlarda riskin sıfır olması ihtimali düşüktür”.
Çalışmaya dahil olan diğer Hopkins araştırmacıları arasında Abimereki D. Muzaale, M.D., M.P.H .; Nabil N. Dagher, M.D .; ve Robert A. Montgomery, M.D., D.Phil.
Grace Rattue tarafından yazıldı.
