Indiana Üniversitesi Tıp Fakültesi’ndeki araştırmacılar, bir bireyin şizofreni gelişimi olasılığını tahmin edebilecek bir test geliştirdiler. Bilim adamları, hastalıkla en ilişkili bir grup genin tanımlanması ve önceliklendirilmesi için birçok farklı çalışma türünden elde edilen verileri birleştirdi.
Bir araya getirildiğinde, bu genler bir skor oluşturabilir ve bireyin şizofreni gelişme riski daha düşük veya daha yüksek olup olmadığını belirleyebilir. Bir grup ulusal ve uluslararası işbirlikçilerle birlikte yürütülen çalışma, Moleküler Psikiyatri dergisinde çevrimiçi yayınlanmaktadır.
Ayrıca, yazarlar üst genlerini şizofreninin diğer çalışmalarından elde ettikleri verilere uyguladılar ve hangi hastalara tanı konulduğunu teşhis edemediler.
Genlerin aktif olduğu biyolojik yolları incelediklerinde, hastalığın altında yatan nedenlerin, beyin ve nöronal bağlantıların çevresel faktörlerle birlikte gelişimini etkileyen genetik çeşitliliklerin bir karışımı olduğu düşünüldüğünde, bir şizofreni modeli önermişlerdir; özellikle stres.
Baş araştırmacı, Alexander B. Niculescu III, Yüksek Lisans, Doktora, IU Tıp Fakültesi’nde psikiyatri ve tıbbi nörobilim profesörü ve IU Psikiyatri Araştırmaları Enstitüsü Nörofenomik Laboratuvarı müdürü, şunları söyledi:
“Özünde, şizofreni beyinde, beyin gelişimi sırasında çevresel stres tarafından tetiklenen, hücresel bağlanabilirliğin bir hastalığıdır, genetik savunmasız olanlar arasında.”
Richard L. Roudebush Gazi İşleri Tıp Merkezi’nde çalışan psikiyatrist ve araştırmacı olan Niculescu, şöyle devam etti:
“İlk kez şizofreniye katılım için en iyi kanıtlara sahip olan genlerin kapsamlı bir listesine sahibiz.”
Şizofreni, kişinin gerçek ve gerçek olmayan deneyimleri birbirinden ayırt etmesini ve mantıklı düşünmesini zorlaştıran bir psikiyatrik hastalıktır. Nüfusun yaklaşık% 1’i hastalıktan etkilenir, genellikle yıkıcı etki ile.
Yeni testler rafine edildikten sonra, hekim ve bakıcıların hastalık öyküsü olan ailelerde hangi gençlerin şizofreni geliştirme olasılığının daha erken olduğunu ve erken müdahaleye ve tedaviye yardımcı olmalarına yardımcı olabilir.
Niculescu, şizofreni riskinin yüksek olduğunu gösteren bir not olduğunu not eder:
“… kaderini belirlemez. Bu sadece senin nöronal bağlantınızın farklı olduğu anlamına gelir, bu da seni daha yaratıcı kılabilir veya hastalığa daha yatkın olabilir.
Her şey bir süreklilik içinde; Bu genetik varyantlar popülasyonda mevcuttur. Eğer bunlardan çok fazlasına sahipseniz, yanlış kombinasyonda, stres, alkol ve uyuşturucuya maruz kaldığınız bir ortamda, bu da klinik hastalığın gelişimine yol açabilir. ”
Olguların yaklaşık üçte ikisinde, prototip testi, bir bireyin hastalığın gelişme riskinin daha düşük veya daha yüksek olup olmadığını belirleyebilmiştir.
Ekip, analizler gen düzeyindeki veriler kullanılarak yapıldığında, analizlerin, tek tek varyasyonlara (tek nükleotid polimorfizmleri (SNP) denilen) o genlere göre daha güçlü olduğunu buldu.
Birkaç farklı SNP, şizofreni gelişiminde belirli bir genin rolünü tetikleyebilir. Araştırmacılar, genlerin kanıtlarının yanı sıra, rol oynadıkları biyolojik mekanizmaların, çalışmadan çalışmaya, bireysel SNP’lerin kanıtlarından çok daha güçlü olduğunu belirtiyorlar.
Dr. Niculescu’ya göre, bireysel varyasyonları inceleyen önceki çalışmaların çalışmadan çoğaltılması zordu. Ancak, bu son çalışma, son yıllarda yapılan araştırmaların çoğunun bir gen ve biyolojik yol seviyesinde tutarlı sonuçlar ürettiğini göstermektedir.
Niculescu şöyle açıkladı:
“Alanda insanların gerçekleştirdiğinden çok daha fazla tekrarlanabilirlik ve uyum var.
Son olarak, hastalığın genetik ve biyolojik temelini daha iyi anlayarak, daha iyi tedavilerin yanı sıra bunun için daha iyi testler geliştirebiliriz. Tıbbın geleceği sadece tedavi değil, önleme amaçlıdır, bu yüzden bu çalışmanın işleri doğru yönde hareket ettireceğini umuyoruz. ”
Grace Rattue tarafından yazıldı.
