Amerikan Tabipler Birliği (JAMA) dergisinde yayınlanan iki rapora göre, obez veya ciddi obez olan kişiler, fiziksel aktivite ile birleştirilmiş bir yıllık bir kilo verme programı alırlarsa, önemli miktarda kilo verebilirler. Vücut Kitle İndeksi (VKİ) 30 veya üzeri olduğunda bir kişi obez olarak kabul edilir. 20 ila 25 arasında bir BMI ideal olarak görülürken, 25 ile 29.9 arasında aşırı kilolu.
Yazarlar, ABD’de obezite oranlarının son otuz yıldır istikrarlı bir şekilde yükseldiğini açıklıyor – bu yüzyılın, özellikle de Afrikalı-Amerikalı kadınlar arasında en önemli halk sağlığı sorunlarından biri haline geldi.
Raporlardan birine göre, ABD’de yetişkinlerin% 68’inin 25 veya daha fazla BMI değeri vardır, bu da ülkenin yetişkin nüfusunun üçte ikisinden fazlasının aşırı kilolu veya obez olduğunu göstermektedir. Aşırı kilolu veya obez olmak, diyabet ve hipertansiyon (yüksek tansiyon) geliştirme riskini önemli ölçüde artırır.
Bret H. Goodpaster, Ph.D., Pittsburgh Üniversitesi Tıp Fakültesi ve ekip yapılandırılmış diyet ve fiziksel aktivite bir arada dahil bir yaşam tarzı müdahale çalışması değerlendirdi. 1 yıllık çalışma 130 ciddi obez yetişkin katılımcıyı içeriyordu. Hiçbirinde diyabet yoktu. Randomize olarak iki gruba ayrıldı ve 12 ay boyunca kilo kaybı için izlendi.
- Grup 1 – kombine diyet ve fiziksel aktivite grubu. On iki aylık dönemde, programlarında yapılandırılmış diyet ve fiziksel aktivite vardı.
- Grup 2 – gecikmeli fiziksel aktivite grubu. Bu grup yukarıdaki ile aynı programa sahipti, ancak fiziksel aktiviteleri programa altı ay kadar başlamamıştı.
Araştırmacılar şunları yazdı:
Diyete uygunluğu kolaylaştırmak ve kilo vermeyi kolaylaştırmak için, sıvı ve paketlenmiş yemek yer değiştirmeleri, bir ila üç ay boyunca günde bir öğün, günde dört ila altı ay boyunca günde sadece bir öğün yenmesi için hiçbir ücret ödemeden sağlandı.
Fiziksel aktivite – her bireye ne kadar adım attığınızı ölçen bir pedometre verilir. Her gün 10,000+ adım yürümeye çalışmaları istendi. Ayrıca her gün 60 dakikalık hızlı yürüyüş yapmak zorunda kaldılar. Bunu yapmayı başaranlar için bazı küçük mali teşvikler vardı.
Yaşam tarzı müdahalesi grup, bireysel ve telefon oturumlarıydı.
Yazarlar yazdı:
Randomize edilen 130 katılımcının 101’i (% 78) 12 aylık takip değerlendirmelerini tamamladı.
Diyet ve Fiziksel Aktivite Grubu (Grup 1) ilk altı ayda 24 kilo kaybetmiş, diğer grupta ise 18 kilo kaybı olmuştur (Grup 2). 12 aylık periyot sonunda Grup 1, Grup 2’de 22 pound ile karşılaştırıldığında 27 pound kaybetmiştir.
Araştırmacılar şunları ekledi ve sonuçlandırdı:
Her iki grupta bel çevresi, viseral abdominal yağ, karaciğer (karaciğer) yağ içeriği, tansiyon ve insülin direnci azaldı.
Sonuç olarak, davranış temelli bir yaklaşım kullanan yoğun yaşam tarzı müdahaleleri, ciddi obez kişilerde klinik olarak anlamlı ve anlamlı kilo kaybına ve kardiyometabolik risk faktörlerinde iyileşmelere neden olabilir. Ayrıca, kilo kaybını indüklemek ve hepatik steatozu [yağlı karaciğer] ve karın yağını azaltmak için herhangi bir diyet kısıtlaması yaklaşımına fiziksel aktivitenin dahil edilmesi gerektiği de açıktır. Verilerimiz, sağlık bakım sistemleri tarafından, çalışmamızda kullanılanlara benzer daha yoğun yaşam tarzı müdahalelerini de içerecek şekilde ciddi bir şekilde düşünülmesi gerektiği yönünde güçlü bir duruş sergilemektedir. Bu tür yaklaşımların uzun vadeli etkinliğini ve maliyet etkinliğini belirlemek için ilave çalışmalara ihtiyaç vardır.
Donna H. Ryan, M.D. ve Robert Kushner M.D., M.S. eşlik eden bir yazıyla yazdı:
Pennington Biyomedikal Araştırma Merkezi’nden (MD) Donna H. Ryan’a göre, “Sınıf II obezite (35’ten fazla vücut kitle indeksi [BMI]) ve sınıf III obezite (40 veya daha fazla BMI) sağlığı olumsuz etkileyen yaygın bir durumdur. Louisiana Eyalet Üniversitesi Sistemi, Baton Rouge ve Robert Kushner, MD, MS, Northwestern Üniversitesi Feinberg Tıp Fakültesi, Chicago, eşlik eden bir editör.
Şiddetli obezite, kadınları ve azınlıkları orantısız olarak etkileyen yaygın bir halk sağlığı sorunudur. Popülasyonlar arasında farklı risklerin ve tedavi sonuçlarının altında yatan mekanizmaları öğrenecek çok şey var. Sınıf II ve sınıf III obezite için optimal tedavi yaklaşımları az sayıdadır, ancak işin bildiği müdahaleler için ödeme yaklaşımı henüz kabul edilmemiştir.
Onlar sonuçlandırdı:
Goodpaster ve ark.nın klinik deneyi gibi ek titiz araştırmaların nedenleri ortaya çıkarmak, önleme stratejilerini tanımlamak ve obezite için en iyi tedavileri geliştirmek için gereklidir.
“Şiddetli Obez Yetişkinlerde Diyet ve Fiziksel Aktivite Girişimlerinin Kilo Kaybı ve Kardiyometabolik Risk Faktörleri Üzerine Etkileri – Randomize Bir Deneme”
Bret H. Goodpaster, PhD; James P. DeLany, PhD; Amy D. Otto, PhD; Lewis Kuller, MD; Jerry Vockley, MD, PhD; Jeannette E. South-Paul, MD; Stephen B. Thomas, PhD; Jolene Brown, MD; Kathleen McTigue, MD, MS, MPH; Kazanna C. Hames, MS; Wei Lang, PhD; John M. Jakicic, PhD
JAMA. 9 Ekim 2010 tarihinde çevrimiçi yayınlanmıştır. Doi: 10.1001 / jama.2010.1505
Christian Nordqvist tarafından yazıldı.
