Yeni bir çalışmanın sonuçları, vücut kitle indeksinin yanı sıra, diyabet ve prediyabet hastalarını taramaya karar vermede, vücut yağ dağılımını açıklamak için sağlık hizmeti sağlayıcılarını teşvik etmektedir.
Vücut kitle indeksi (VKİ), bir kişinin kilosunu sağlıklı bir ağırlığa sahip olup olmadığını bulmak için boylarına göre bölen geleneksel bir ölçümdür.
Bununla birlikte, artan çalışma miktarları, kardiyometabolik sağlığın bir göstergesi olarak kullanışlılığını ve doğruluğunu sorgulamaktadır.
Yağın, toplam miktardan ziyade dağılımı, bu çalışmaların bize, insülin direnci, yüksek tansiyon, kalp hastalığı ve hatta kanser gibi riskler hakkında daha fazla ipucu verebilir.
Örneğin, yakın tarihli bir çalışma Amerika Birleşik Devletleri’nde yayılan “aşırı pandemik” e dikkat çekti. Araştırmacılar, vücudun bazı bölgelerinde yağ birikimini tanımlamak için overfat kelimesini kullandılar. Bu, bilim adamlarının işaret ettiği gibi, BMI tarafından açıklanmadı.
Aslında, düşük bir BMI yanıltıcı olabilir. Göbek yağı özellikle zararlı, araştırmalar gösteriyor ki bazı çalışmalarda diyabet ve kalp hastalıkları riskini arttırabiliyorken, diğerleri bu ilişkinin ardındaki mekanizmaları ortaya koyuyor.
Şimdi, dergide yayımlanan yeni bir çalışma, Gainesville’deki Florida Üniversitesi’nden (UF) araştırmacılar, normal VKİ’leri olan ancak yüksek vücut yağları olan kişilerin prediyabetlere daha yatkın olduklarını keşfettikçe, bu büyüyen araştırma yapısını ekliyor. ya da diyabet, BMI’larına göre aşırı kilolu olduğu düşünülen insanlarla kıyaslandığında daha düşük bir vücut yağ yüzdesine sahiptir.
Vücut yağ yüzdesi, bir kişinin yağ kütlesinin yağsız kas kütlesine oranını hesaplar.
BMI değil, yüksek vücut yağ, diyabet öngörür
Bu çalışma için, Ulusal Sağlık ve Beslenme Sınavı Anketi’nden elde edilen veriler incelenerek, Sağlık Hizmetleri Araştırma, Yönetim ve Politika Dairesi Başkanlığı’nda klinik yardımcı doçent olan Ara Jo, Ph.D.
Bu araştırma, Hastalık Kontrol ve Önleme Merkezlerinin Sağlık İstatistikleri Ulusal Merkezi tarafından yürütülmüştür ve 40 yaş ve üstü yetişkinlerin 1999 ve 1999 yılları arasındaki sağlık durumlarını incelemek için fiziksel ve laboratuvar testlerinin yanı sıra röportajları da kullanmıştır. 2006.
Jo ve ekibi, daha önce tip 2 diyabet teşhisi konmamış yetişkinlere odaklandı ve vücut yağ yüzdesini ölçmek için çift enerjili X-ışını absorbsiyometrisi (mevcut en doğru teknik) olan bir tarama tekniği kullandılar.
Amerikan Klinik Endokrinologlar Derneği ve Amerikan Endokrinoloji Koleji tarafından verilen kılavuzları, erkekler ve kadınlar için yüksek vücut yağı saydığını tahmin etmek için kullandılar.
Bu yönergelere göre, 25 ve üzeri vücut yağı yüzdesi erkekler için yüksek olarak kabul edilir ve yüzde 35’i kadınlar için yüksek vücut yağı olarak kabul edilir.
Bu ölçümlere dayanarak analiz, normal VKİ ve yüksek vücut yağ yüzdesi olan kişilerin yüzde 13.5’inin, BMI’ları tarafından “fazla kilolu” sayılan ancak vücut yağları düşük olanların sadece yüzde 10.5’ine kıyasla, prediyabet veya diyabet olduğunu gösterdi.
“Bu yüksek vücut yağ yüzdesi anormal kan şekerine bağlanır,” diyor UF Sağlık Hizmetleri Araştırma, Yönetim ve Politika Dairesi başkanı Arch G. Mainous III, “yaş gibi şeyleri kontrol ettiğimizde bile,” cinsiyet, ırk / etnik köken, diyabetin aile öyküsü, şiddetli yoğunlukta egzersiz ve kas güçlendirme aktiviteleri. “
Normal BMI sağlık ölçüsü değil
“Tipik olarak, normal VKİ sağlıklı olarak algılandı,” diye açıklıyor Jo, “bu yüzden normal VKİ olan kişiler çeşitli koruyucu bakım kılavuzlarında ihmal edilmiştir.”
“Ancak, normal VKİ sağlıklı vücut kompozisyonu anlamına gelmez” diye uyarıyor. Esas olarak aynı düşünceler yankılanıyor: “Kanıt, BMI’nın hareketsiz ya da yaşlı kadınlar gibi çeşitli gruplar için vücut yağının en iyi ölçüsü olmayabileceğini gösteriyor.”
“Bu çalışma, bu zayıf yağlı düşünce için daha fazla destek sağlar ve vücut yağ yüzdesinin, prediyabetli bireylerin tanımlanmasında BMI’dan daha önemli olduğunu gösterir.”
Arch G. Mainous III
“Ayrıca bizi uyarıyor,” diyerek, “vücut yağları yüksek olan bireyleri daha iyi tanımlamak ve klinik uygulamaya dahil etmenin yollarını düşünmek” diyor.
Jo, “Bu bulgular doktorların ve diğer sağlık profesyonellerinin normal BMI popülasyonuna daha yakından bakmalarına ve diyabet geliştirme riski taşıyanlara zamanında önleyici bakım sunmalarına ilham verebileceğini umuyoruz.”
