Diyabetli yetişkinler, durumun sadece ikiden ziyade beş tür halinde kategorize edilmesi durumunda daha iyi tedaviden yararlanabilir. Bu, yayınlanan yeni bir araştırmanın sonucudur.
Araştırma İsveç’teki Lund Üniversitesi Diyabet Merkezi’nden Prof. Leif Groop ve Helsinki’de bulunan Moleküler Tıp Enstitüsü tarafından yürütülmüştür.
Sadece Amerika Birleşik Devletleri’nde, yaklaşık 30.3 milyon insan diyabetle yaşıyor.
Gebelik sırasında gelişen gestasyonel diyabet – diyabet hariç – iki tip vardır: tip 1 ve tip 2.
Tip 1 diyabette, kan şekerinin seviyesini düzenleyen hormon olan insülin üreten pankreasın beta hücreleri, immün sistem tarafından saldırıya uğrayarak imha edilir.
Tip 2 diyabet en sık görülen formdur ve tüm vakaların yaklaşık% 90-95’ini oluşturur. Bu, vücudun hücreleri insüline cevap vermeyi durdurduğunda veya beta hücreleri yeterli miktarda hormon üretemediğinde ortaya çıkar.
Her iki durumda da, kan şekeri seviyeleri çok yüksek olabilir – hiperglisemi olarak bilinen bir durum. Kontrole tabi tutulmadıkça, bu durum böbrek hastalığı, kardiyovasküler hastalık ve sinir hasarı gibi bir takım komplikasyonlara yol açabilir.
Diyabetin heterojenliği
Bir diyabet teşhisi normal olarak açlık plazma glukozu (FPG) testi veya A1C testi kullanılarak yapılır. FPG testi, bir kişinin kan glukoz düzeyini tek bir zaman noktasında değerlendirirken, A1C testi önceki 3 ay boyunca ortalama kan şekeri düzeylerini ölçer.
Kişinin sahip olduğu türden diyabetin belirlenmesi söz konusu olduğunda, sağlık uzmanları kandaki diyabetle ilişkili otoantikorları arayabilirler. Bunlar, vücudun kendi hücrelerine saldırabilen bağışıklık sistemi tarafından üretilen proteinlerdir.
Bu tür otoantikorların varlığı tip 1 diyabetin bir göstergesidir. Bir insan bu otoantikorlara sahip değilse, tip 2 diyabetli kabul edilir.
Ancak, Prof. Groop ve meslektaşların belirttiği gibi, diyabet için sınıflandırma yönergeleri, diyabetin yüksek heterojeniteye sahip olduğuna dair artan kanıtlara rağmen, 20 yıldır güncellenmemiştir.
McGill Üniversitesi ve Kanada’daki Génome Québec İnovasyon Merkezi’nden Dr. Rob Sladek, “Diyabet bir grup kronik metabolizma bozukluğu” diyor. Çalışmaya konu olan bir editörde Dr. Rob Sladek şöyle diyor: “Bu hipergliseminin ortak özelliğini paylaşıyor. İlke, diyabet, tek bir kan bileşeninin ölçümü ile teşhis edilebilir. “
“Bununla birlikte, kan glikozundaki yükselmeler, insülinin dolaşımdaki konsantrasyonlarını azaltan veya etkinliğini azaltan, klinik prezentasyonda ve hastalığın progresyonunda heterojenliğe yol açan bir dizi genetik ve edinilmiş faktörden kaynaklanabilir.”
Prof. Groop ve ekibi, heterojenliğine dayanan diyabetin “rafine edilmiş bir sınıflandırmasının” sağlık çalışanlarının hangi bireylerin komplikasyonları geliştirme ve tedaviye daha kişisel bir yaklaşım getirme olasılığının daha yüksek olduğunu daha iyi tahmin etmelerine yardımcı olabileceğini söylüyor.
Araştırmacılar, yaptıkları çalışmada, diyabetin artık iki tip olarak sınıflandırılmaması gerektiğini öne sürüyorlar. Bunun yerine, koşulun beş farklı tür olarak sınıflandırılması gerektiğini söylüyorlar.
Diyabetin beş ‘kümeleri’
Araştırmacılar dört çalışma grubunun verilerini analiz ederek önerilerine geldi. Bunlar arasında yeni diyabet teşhisi konulan İsveç ve Finlandiya’dan toplam 14,775 yetişkin vardı.
Analizlerin bir parçası olarak, bilim adamları her bireyin diyabetin farklı özelliklerini temsil ettiği altı ölçüme bakmışlardır.
Bu önlemler: vücut kitle indeksi (VKİ); diyabet tanısında yaş; uzun süreli kan şekeri kontrolünün bir ölçüsü olan hemoglobin A1C (HbA1C); beta hücresi işlevi; insülin direnci; ve diyabetle ilişkili otoantikorların varlığı.
Araştırmacılar, katılımcıların genetik analizlerini yapmanın yanı sıra hastalık progresyonunu, komplikasyonlarını ve tedavisini de karşılaştırdılar.
Çalışmada üçü şiddetli ve ikisi hafif olan beş farklı diyabet formu ortaya çıkarıldı. Ekip aşağıdakileri kategorize etti:
- Küme 1: insülin eksikliği ve otoantikorların varlığı ile karakterize olan ciddi otoimmün diyabet (şu anda tip 1 diyabet olarak bilinir). Bu, deneklerin yüzde 6-15’inde tespit edilmiştir.
- Küme 2: genç yaş, insülin eksikliği ve zayıf metabolik kontrol ile karakterize, ancak hiçbir otoantikor ile karakterize şiddetli insülin eksikliği diyabet. Bu, deneklerin yüzde 9-20’sinde tespit edildi.
- Küme 3: şiddetli insülin direncine ve ciddi şekilde daha yüksek böbrek hastalığı riskine sahip olan, insüline dirençli diyabet. Bu, deneklerin yüzde 11 – 17’sinde tanımlandı.
- Küme 4: obez bireylerde en sık görülen hafif obezite ile ilişkili diyabet. Bu, deneklerin% 18 – 23’ünü etkiledi.
- Küme 5: yaşlılarda en sık görülen hafif yaş ile ilgili diyabet. Bu, en yaygın şekliydi ve konuların yüzde 39-47’sini etkiliyordu.
Araştırmacılar, bu beş türden her birinin “aynı zamanda genetik olarak ayrı olduklarını”, yani beş kümenin hepsinde paylaşılan hiçbir genetik mutasyon olmadığını belirtiyorlar.
Hassas bir ilaca doğru bir adım
Araştırmacılar, beş kümenin her birinde yetişkinler tarafından alınan tedaviyi değerlendirdiğinde, bazılarının uygunsuz şekilde tedavi edildiğini fark ettiler.
Örnek olarak, ekip kümelenme 2’deki hastaların 1. ve yüzde 29’undaki hastaların sadece yüzde 42’sinin hastalık başlangıç noktasından insülin tedavisi aldığını belirtmektedir.
Bunun, diyabetin mevcut sınıflandırmalarının, hastalığın temel özelliklerini hedef almadığını gösterdiklerini söylediler.
Bu nedenle, Prof. Groop ve meslektaşları diyabetin beş farklı kategoriye ayrılması gerektiğini önermektedir.
Bu beş kümeyi – örneğin biyolojik belirteçleri ve genetik risk skorlarını kullanarak – düzeltmek için daha fazla araştırma yapılması gerekirken, ekip bu çalışmanın diyabet için özel tedaviye yönelik büyük bir adım olduğuna inanmaktadır.
“Mevcut tedavi kılavuzları,” Prof. Groop’u sonlandırıyor “, geliştirdiği zaman zayıf metabolik kontrole yanıt vermeleriyle sınırlıdır, ancak hangi hastaların yoğunlaştırılmış tedaviye ihtiyaç duyulacağını tahmin etme araçlarına sahip değildir.
“Bu çalışma bizi daha klinik olarak yararlı bir tanıya yönlendiriyor ve diyabetin hassas tıbbına doğru önemli bir adımı temsil ediyor.”
Prof. Leif Groop
