Araştırmacılar ilk kez, parmak deliği kan testinin doktorların depresyonu tedavi etmede hangi ilaçların başarılı olabileceğini seçmelerine yardımcı olabileceğini gösteriyor. Dergide, kandaki C-reaktif proteinin düzeylerinin, hangi antidepresan tedavilerin depresyonlu hastalarda başarılı sonuçlara yol açacağını öngördüğünü anlatıyorlar.
Depresyon bilişsel, duygudurum ve fiziksel belirtilerle ortaya çıkan ciddi bir hastalıktır. Küresel olarak, her yaştan 300 milyondan fazla insanı etkiler.
Dünya Sağlık Örgütü’ne (WHO) göre depresyon “dünya çapında engelliliğin önde gelen nedenidir”.
Depresyon, günlük yaşamda sahip olduğumuz kısa ömürlü ruh hali tepkileriyle aynı değildir. İnsanların iş, evde ve okuldaki yaşamlarını ciddi biçimde etkileyebilir.
En kötüsü olan depresyon, dünya çapında 800.000 kişinin hayatını kaybettiği ve 15 ila 29 yaş arasındaki ölümlerin önde gelen nedenlerinden biri olan intiharla sonuçlanabilir.
Amerika Birleşik Devletleri’ndeki ulusal araştırmalar, 2009 ve 2012 yılları arasında, 12 yaş ve üstü 20 kişiden 1’inden fazlasının, önceki 2 haftada orta veya şiddetli semptomlar olarak tanımlanan mevcut depresyonu rapor ettiğini göstermektedir.
Biyomarker tedavi başarısını önemli ölçüde artırabilir
Dallas Üniversitesi (UT) Güneybatı Tıp Merkezi’ndeki Psikiyatri Bölümü’nde profesör olan ve yeni çalışmanın kıdemli yazarı Madhukar Trivedi, depresyon tedavisi seçen doktorların hasta anketlerine büyük ölçüde bağlı olduğunu söylüyor.
Depresyon hakkında hızlı gerçekler
- Yoksulluk sınırının altında yaşayan insanların depresyon geçirme olasılığı daha yüksektir.
- Kadınların erkeklerden daha fazla etkilenmesi muhtemeldir.
- Doğrudan, intiharla ilgili ve işyeri maliyetleri dahil, depresyon 2010 yılında 210,5 milyar ABD dolarıdır.
Depresyon hakkında daha fazla bilgi edinin
Bulgularının tedavi başarısı oranlarını önemli ölçüde artırabileceğini söylüyor ve şunları ekliyor:
“Şu anda, depresyon ilaçları bizim seçim bir sikke saygısız daha fazla üstün değil, ama biz ne yapıyoruz. Şimdi depresyon tedavisi için biyolojik bir açıklama var.”
Önceki çalışmalarda, UT Güneybatı’nın Peter O’Donnell Jr. Beyin Enstitüsündeki Depresyon Merkezi’nin müdürü olan Prof. Trivedi, depresyon hastalarının üçte bir oranında ilk ilaçlarını takiben gelişmediğini ve yüzde 40 civarında 3 ay içinde tedaviyi durdurun.
Bunun nedeni, hastaların pes etmesinden kaynaklandığını söylüyor: “Umudun verilmesi gerçekten hastalığın merkezi bir belirtisidir.”
“Ancak, tedavi seçimi bir kan testine bağlı ve sonuçları iyileştirirse, hastaların tedaviye devam etme ve fayda elde etme olasılıkları daha yüksektir” diye ekliyor.
Yeni çalışmada ekip, iki grup arasında rastgele ayrılmış depresyonlu 106 hastada remisyon oranlarını analiz etmiştir.
Bir gruba seçici serotonin geri alım inhibitörü essitalopram tek başına reçete edildi ve diğer gruba essitalopram artı bupropion reçete edildi.
Tedaviden önce alınan kan testlerinden, araştırmacıların her bir hastanın bazal kan seviyesi olan C-reaktif proteinin (CRP) bir ölçüsü de vardı.
Temel CRP tedavi başarısını öngördü
Araştırmacılar sonuçları analiz ettiklerinde, remisyon oranlarındaki farklılıkların temel CRP düzeylerine bağlı olarak depresyon ilaçlarındaki farklılıklar ile ilişkili olduğunu bulmuşlardır.
Sonuçlar, bazal CRP seviyeleri litre başına 1 miligramın altında olan hastaların tek başına essitalopramla daha iyi yanıt verdiğini, daha yüksek seviyelerdekilerin ise kombine ilaçlara daha iyi yanıt verdiğini gösterdi.
Araştırmacıların CRP’yi seçmelerinin nedeni genellikle kardiyovasküler hastalık, diyabet ve diğer bozukluklarda inflamasyonun bir belirteci olarak kullanılmasıdır.
Önceki çalışmalar, CRP’yi antidepresan başarıya bağlamayı denedi, ancak Prof. Trivedi çok daha yüksek CRP düzeylerine baktıklarını söylüyor.
Ona göre, “depresyon hastalığını yaşamak için bir inflamasyona ihtiyaç duymazsınız. Hastaların bu depresyon belirtilerinden bazılarını yaşaması için biraz inflamasyon bile yeterli olabilir.”
Ekip şimdi CRP ile diğer antidepresanlar ile başarı arasındaki bağlantıyı araştırmak ve ayrıca depresyon tedavi etkinliğinin diğer biyolojik belirleyicilerini araştırmak için daha büyük çalışmalar yapmayı planlamaktadır.
“Hem hastalar hem de birincil bakım sağlayıcıları bu hastalıkta bir miktar biyoloji olduğunu belirten işaretleyicileri umutsuzca arıyorlar. Aksi halde, hastalardan gelen soru-cevaptan tedaviye karar vermekten bahsediyoruz ve bu yeterli değil. “
Prof. Madhukar Trivedi
Yeni bir çalışmanın daha etkili bir antidepresana nasıl yol açtığını öğrenin.
