Yeni bir çalışma, beyindeki iltihaplanma ile majör depresyon tanısı konmuş kişilerde intihar düşüncelerinin yaygınlığı arasındaki bağlantıyı doğrulamaktadır. Bu, yaşayan bireylerde ilgili biyobelirteçleri ölçmek için türünün ilk çalışmasıdır.
Majör depresyon çok yaygın bir ruhsal durumdur, Amerika Birleşik Devletleri’ndeki tüm yetişkinlerin% 6.7’si 2014 veya 2015’te en az bir ciddi depresif dönem geçirmiştir.
Dünya Sağlık Örgütü’ne (WHO) göre depresyon, şu anda dünya çapında engellilikle geçirilen yılların önde gelen nedenidir.
Bazı kişilerde majör depresyon teşhisi konulan intihar düşünceleri, intihar girişimi ile sonuçlanabilir. ABD’de, “intihar, ölümün en önde gelen 10. nedeni.” Şimdi, araştırmacılar, majör depresyonlu kişilerde intihar düşüncesinin beynin anormal inflamasyonu ile bağlantılı olup olmayacağını merak ediyorlar.
Peter Talbot ve Birleşik Krallık’ta Manchester Üniversitesi’nde bulunan diğer araştırmacılar, klinik depresyon tanısı konan insanlarda beyin iltihabı ile ilişkili bir biyobelirteç düzeylerini test eden bir çalışma yürütmüşlerdir.
Bilim adamlarının bulguları dergide bildirildi.
Derginin editörü Dr. John Krystal, “Bu yazıda, inflamasyonun intihar düşüncesiyle depresif hastaların bir altgrubunun nörobiyolojisinin bir özelliği olduğu görüşüne önemli bir katkı” diyor.
“Bu gözlem,” diye devam ediyor, “depresyona kişiselleştirilmiş bir tıp yaklaşımını destekleyen yeni kanıtlar ışığında özellikle önemlidir, yani, anti-enflamatuar ilaçların gösterilebilen enflamasyonlu hastalar ile sınırlı antidepresan etkileri olabilir.”
İntihar eğiliminde mikroglial aktivasyon ‘belirgin’
Talbot ve arkadaşları majör depresif bozukluk tanısı alan kişilerin beyinlerinde translocator proteini (TSPO) düzeylerini ölçtüler. TSPO genellikle immün yanıt sisteminde ve hücre ölümlerinde rol oynar.
Beyinde, yüksek TSPO seviyeleri, bu organa özgü immün hücreler olan mikrogliayı aktive eder. Mikroglial aktivasyon beyin iltihabını gösterir, bu yüzden bilim adamlarının hedefi budur.
Antidepresan kullanmayan orta ve şiddetli depresyonu olan 14 kişi ile çalışmışlardır. Katılımcıların beyinlerini taramak ve iltihap belirtilerini tanımlamak için pozitron emisyon tomografisi kullanıldı.
İntihar düşünceleri yaşayan depresyonu olan kişilerde, mikroglial aktivasyonla ilişkili ve beyin iltihabını gösteren TSPO düzeylerinin anlamlı düzeyde yüksek olduğu görülmüştür.
Bu, araştırmacıların açıklamasında, inflamasyonun özellikle intihar düşüncesiyle bağlantılı olduğunu ve daha genel olarak depresyonla bağlantılı olmadığını ileri sürmektedir.
Bu bağlantının yaşayan bireylerde ilk kez doğrulanması. Önceki çalışmalarda, araştırmacılar benzer bulgular elde ettiklerini, ancak ölümden sonra çıkarılan beyin dokusuna baktıklarını söylediler.
Dr. Talbot, “Bulgularımız, depresyon hastalarında bu mikroglial aktivasyonun intihar düşüncesi olan kişilerde en belirgin olduğunu öne süren ilk sonuçlarıdır” diyor.
Beyin iltihabının görüldüğü yerlerde, genellikle kognisyon ve duygusal süreçlerle ilgili olan anterior singulat korteks denilen bir bölgede idi. Bu, bu beyin bölgesini depresyon ve diğer duygudurum bozukluklarının yönleriyle ilişkilendiren önceki bulguları desteklemektedir.
İnflamasyon belirtileri, daha küçük bir düzeyde de olsa, insula (veya insular kortekste), duygusal işlevi düzenlemede ve prefrontal kortekste davranışla ilgili bilişsel süreçlerde rol oynayan bir rol oynar.
Talbot, 2015 yılında Kanada’da bulunan Toronto Üniversitesi’nden Dr. Elaine Setiawan tarafından yayınlanan bir başka çalışmanın ve meslektaşlarının beyin iltihabı ve şiddetli depresif olaylar arasındaki benzer bağlantıları ortaya çıkardığını açıkladı.
“Şu anda alanın iki bağımsız raporu var – bizim çalışmamız ve Toronto’daki Setiawan ve meslektaşları tarafından hazırlanan 2015 raporunda esas olarak aynı şey gösteriliyordu: büyük bir depresif sırasında yaşayan hastaların beyinlerinde inflamasyona, daha spesifik olarak mikroglial aktivasyona dair kanıtlar var. bölüm.”
Peter Talbot
Mevcut çalışmanın sonuçlarının “mikroglial aktivasyonu azaltan yeni tedavilerin majör depresyon ve intihar eğilimlerinde etkili olup olmayacağı sorusu üzerine daha fazla araştırma yapılmasını” gerektirdiğini ekliyor.
