Türünün en büyük görüntüleme çalışması, DEHB tanısı konan insanların beyinlerini değiştirdiğini ortaya çıkarmaktadır. Çeşitli beyin bölgelerindeki ve genel olarak beyindeki büyüklük farklılıklarını, yetişkinlerden ziyade çocuklarda görülen en büyük farklarla tanımlar. Araştırmacılar, bulguların – 3 binden fazla insanın beyin görüntülerinden – DEHB’nin beyin bozukluğu olduğuna dair güçlü kanıtlar sunduğunu söylüyor.
Ulusal Sağlık Enstitüleri (NIH) tarafından finanse edilen çalışma -. Psikiyatrik bozukluklarda genetik ve beyin görüntüleme farklılıklarını araştıran uluslararası multidisipliner bir grup olan ENIGMA Konsorsiyumu’nun çalışması.
Dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğu (DEHB), yaşla uygun olmayan dikkatsizlik belirtilerine (odaklanmada zorluk gibi), hiperaktiviteye (örneğin aşırı huzursuzluk) ve dürtüselliğe (aceleci eylemler de dahil olmak üzere ve diğerlerine aşırı derecede müdahale etme gibi) işaret eden yaygın bir nöropsikiyatrik bozukluktur. .
Bozukluk 18 yaşın altındaki 20 gençde 1’i etkilemektedir. DEHB tanısı konan çocukların üçte ikisi, yetişkinler olarak sürekli ve zayıflatıcı semptomlar yaşamaya devam etmektedir, çalışma yazarlarına dikkat çekmektedir.
Hollanda Nijmegen’deki Radboud Üniversitesi Tıp Merkezi’nde insan genetiği bölümünden Dr. Martine Hoogman, ENIGMA’nın DEHB bölümünün baş araştırmacısı ve yeni makalenin baş yazarıdır.
Çalışmalarının “eşi görülmemiş büyüklüğünün” çok önemli olduğunu çünkü beyin bölgesi boyutlarındaki “çok küçük – birkaç yüzde aralığında” farklılıkların tanımlanmasına yardımcı olduğunu söylüyor.
Dr. Hoogman, “Beyin hacmindeki benzer farklılıklar, özellikle majör depresif bozukluklar gibi diğer psikiyatrik bozukluklarda da görülür”.
DEHB beyinleri daha küçük ve belirli bölgelerde
Önceki çalışmalarda beyin hacmindeki ve DEHB’deki farklılıklar arasında bağlantılar bulundu, ancak bunlar küçük örneklem büyüklükleriyle sınırlıydı ve bu da herhangi bir kesin sonuç çıkarmayı zorlaştırıyordu.
Yine de, bunlar DEHB’de bir dizi beyin farklılığına işaret ediyordu. Örneğin, bazıları bazal ganglionların – beynin duyguyu, bilişi ve gönüllü hareketi kontrol eden bir alanı – içerdiğini öne sürdü. Onlar, gangliyondaki iki bölgenin, kaudatın ve putamenin, DEHB olan kişilerde daha küçük olma eğiliminde olduğunu bulmuşlardır.
Yeni çalışma için, Dr. Hoogman ve arkadaşları, DEHB tanısı konulan 1.713 katılımcıdan MRG taramalarından ve DEHB’si olmayan 1.529 diğer kişiden (kontroller) beyin yapısındaki farklılıkları ölçtüler. Katılımcıların yaşları 4 ile 63 arasında değişmektedir.
Ekip MRG taramalarından, genel beyin hacmini ve daha önceki çalışmaların DEHB ile bağlantılı olduğu beynin yedi bölgesinin büyüklüğünü değerlendirebilir. Bunlar kaudat nukleusu, putamen, nükleus accumbens, pallidum, talamus, amigdala ve hipokampus idi.
Sonuçlar, DEHB’li katılımcıların beyinlerinin genel olarak daha küçük olduğunu ve yedi bölgenin beşinin de daha küçük olduğunu gösterdi: kaudat çekirdeği, putamen, nükleus accumbens, amigdala ve hipokampus.
Araştırmacılar ayrıca, katılımcıların DEHB’yi (Ritalin gibi) tedavi etmek için ilaç alıp almadıklarını ya da aldıklarını da dikkate aldılar, ancak bu bulgulara etkisinin olmadığı görüldü.
‘Gecikmiş gelişim ile karakterize beyin hastalığı’
Araştırmacılar, amygdala’nın duygu kontrolünde oynadığı rolle DEHB’ye bağlı olduğunu ve çekirdeğin ödüllendirme işleminde oynadığı rolle akıllandığını söylüyor. DEHB ile hipokampus arasındaki bağlantı belki de o bölgenin motivasyon ve duyguya katılımından kaynaklanıyor olabilir.
Beyin büyüklüğündeki farklılıklar çocuklarda özellikle belirgindi ve DEHB’si olan erişkinlerde daha az belirgin olan yazarlar, bulgularının DEHB’nin birkaç beyin bölgesinde gecikmiş gelişim ile karakterize bir beyin bozukluğu olduğunu gösterdiğini öne süren yazarlara dikkat çekiyor.
Her yaştan çok sayıda katılımcıya rağmen, çalışma DEHB’nin bir kişinin yaşamı boyunca nasıl gelişebileceğini araştırmak için tasarlanmamıştır. Ekip, şimdi DEHB olan çocukları yetişkinliğe doğru takip eden ve zamanla beyin değişikliklerini izleyen uzunlamasına çalışmalara ihtiyaç olduğunu söylüyor.
“Çalışmamızın sonuçları, DEHB olan kişilerin beyin yapılarında farklılıklar olduğunu ve dolayısıyla DEHB’nin beyin bozukluğu olduğunu ileri sürdüğünü göstermektedir. Bunun, DEHB’nin zor çocuklar için ‘sadece bir etiket’ olduğu damgalanmasının azaltılmasına yardımcı olacağını umuyoruz. Kötü ebeveynlikten kaynaklanıyor. Bu kesinlikle geçerli değil ve bu çalışmanın bozukluğun daha iyi anlaşılmasına katkıda bulunacağını umuyoruz. ”
Martine Hoogman
New York’taki Columbia Üniversitesi’nde psikiyatri profesörü olan Dr. Jonathan Posner çalışmaya katılmamıştır. Bağlantılı bir yorum yazısında, çalışmanın benzersiz büyüklüğünün, biyolojik çeşitliliği ve klinik yapısı nedeniyle DEHB’yi araştırırken önemli olan “küçük etki büyüklüklerini tespit etmek için iyi bir güç olduğu” anlamına geldiğini belirtmektedir.
Araştırmanın “subkortikal çekirdeklerin hacimleri üzerinde önemli etkilere sahip bir beyin bozukluğu olarak DEHB kavramını desteklemek için sağlam kanıtlar sağlaması” ile önemli bir katkı yaptığını belirtmektedir. Ayrıca, DEHB’nin gelişimindeki beyin farklılıklarını izlemek için daha ileri çalışmalar yapılmasını talep ediyor ve ayrıca herhangi bir ilaç etkisinin araştırılması gerektiğini de öne sürüyor.
DEHB’nin daha küçük çocuklarda nasıl tanı konabileceğini öğrenin.
