Sevgili kullanıcılar! Sitedeki tüm materyaller diğer dillerden çevirilerdir. Metinlerin kalitesi için özür dileriz, ancak onların yararına olacağını umuyoruz. En iyi dileklerimle, Site yönetimi. E-mail: admin@trmedbook.com

Dawson’un parmağı multipl skleroz ile nasıl bağlantılı?

1916 yılında, Dr. James Walker Dawson, multipl sklerozlu insanların beyinlerinde bir plak paterni fark etti. Şimdi Dawson’un parmağı olarak bilinen bu lezyonlar, beyinde ventriküler-sıvı dolu boşluklar- etrafında yer alır.

Hareket veya düşünme ile ilgili zorluklar gibi diğer semptomlar eşlik ettiğinde, Dawson’un parmağı multipl skleroz (MS) teşhisine yardımcı olabilir.

MS, beyin ve omurilikten oluşan merkezi sinir sistemini hedefleyen kronik bir hastalıktır. Bağışıklık aracılı bir hastalıktır. Bu, bağışıklık sistemi aşırı derecede hassas hale geldiğinde ve vücuda saldırmaya başladığında semptomların ortaya çıktığı anlamına gelir.

MS hücresinden etkilenen bağışıklık hücreleri, sinir hücrelerinin bir kısmını kaplayan bir yağ yalıtımıdır. Bu sürece demiyelinizasyon denir. Miyelin olmadan sinirler bilgiyi düzgün bir şekilde gönderemez ve gönderemez. Semptomlar insandan insana farklılık gösterse de, nöronların vücut boyunca hasara yol açabilme kabiliyetlerinin yok edilmesi.

Dawson’ın parmağı ve MS tanısı

Demiyelinizasyon beyindeki plakların arkasına bırakır. Bu plaklar genellikle beyin taramalarında görülebilir. Dawson’un parmakları, sol ve sağ hemisferleri birleştiren bir sinir lifleri bandı etrafında dağıtılan bir tür plaktır. Plaklar, beynin ventriküllerindeki damarlar etrafında dik açılı olarak düzenlenmiştir.

MR taramalarına bakarak doktor

Dawson’un parmağı MS’nin klasik bir işaretidir. Bir 2014 araştırmasında, araştırmacılar Dawson’s parmağını MS’li kişilerin çoğunda gördü. İki araştırmacı aynı hastalara baktı. Biri Dawson’s’ın parmaklarını hastaların yüzde 92.5’inde rapor etti, diğeri ise varlığını yüzde 77,5 olarak bildirdi.

Bununla birlikte, Dawson’s parmaklarının tek başına beyin taraması yapması, MS’i teşhis etmek için yeterli değildir. Kılavuzlar biraz farklılık gösterir, ancak MS ile teşhis genellikle aşağıdakileri gerektirir:

  • Merkezi sinir sisteminin en az iki bölgesine hasar kanıtı
  • En az bir MS saldırısı
  • Enfeksiyon veya beyin hasarı gibi başka bir durumun semptomlara neden olduğuna dair kanıt yok

En az iki MS atağı geçirmiş olan kişiler, MS’in merkezi sinir sisteminin sadece bir bölgesine hasar olduğunu gösteren kanıtlarla dahi teşhis edilebilir.

Dawson’un parmakları, MS’ye işaret edebilecek tek bir hasar belirtisidir. Bir beyin taraması Dawson’un parmaklarını gösterirse ve bir kişinin başka bir belirtisi yoksa veya yalnızca bir MS saldırısı olmuşsa, doktoru bunları izlemeyi sürdürebilir. Daha fazla semptom göstermedikçe kişi muhtemelen teşhis edilmeyecektir.

Diğer MS testleri

MRI beyin ve omurilik taraması sadece Dawson’un parmakları için değil, merkezi sinir sisteminizde bir takım değişiklikler olup olmadığını kontrol eder. Doktorlar beyin ve omurilikte demiyelinizasyon belirtileri ararlar. Beyin taramaları da zaman içindeki ilerlemeyi takip etmede yardımcı olabilir.

Bazen taramalar, beyinde semptom üretmeyen bir bölgedeki lezyonları gösterir ve birisinin sonunda semptomlar geliştirebileceğine dair erken bir uyarı sunar.

MS teşhisine yardımcı olan diğer bazı testler şunları içerir:

  • Beyin omurilik sıvısı (BOS) toplamak için bir lomber ponksiyon
  • Beyinde elektriksel aktiviteyi ölçen uyarılmış potansiyel testi
  • Gözün arkasındaki sinirlere bakmak için optik koherens tomografi görüntüleme

Doktor ayrıca başka herhangi bir hastalığın belirtileri olup olmadığını da araştıracaktır. Semptomlarının bir geçmişi, doktorun hem MS hem de diğer hastalıklar için hangi testlerin en uygun olduğunu belirlemesine yardımcı olabilir.

Dawson’ın parmakları ve diğer beyin bozuklukları

Dawson’un parmakları tipik olarak diğer beyin bozuklukları ile ilişkili olmasa da, Dawson’s parmakları olan herkesin MS belirtileri yoktur. Ayrıca, beyin taramaları her zaman açık olmadığı için, Dawson’s’ın parmakları için başka beyin değişiklikleri de yanlış olabilir.

2014 yılında yapılan bir çalışmada, değerlendiricilerin MS semptomlarını nöromiyelitis optika spektrum bozuklukları (NMOsd) semptomlarından ayırt etme yeteneği araştırılmıştır. NMOsd, MS gibi, demiyelinizasyonu tetikleyen immün aracılı bozukluklardır. Bununla birlikte, NMOsd tipik olarak optik sinirleri hedefler, dolayısıyla vizyonu etkiler.

Bir değerlendirici, Dawson’un parmaklarını NMOsd olan bir hastada gördü, bu da değerlendiricilerin MRI bulgularını yanlış yorumlayabileceğini ya da Dawson’in parmaklarının başka bazı bozukluklarda bulunabileceğini düşündürdü.

MS belirtileri

MS belirtileri ilk başta ince olabilir. MS’in bazı erken uyarı işaretleri şunları içerir:

bulanık görüş

  • Gözü hareket ettirirken bulanık görme ve ağrı da dahil olmak üzere görüşteki değişiklikler
  • Uzuvlarda karıncalanma, uyuşma veya elektrik çarpması hissi de dahil olağandışı vücut duyumları
  • Açıklanamayan kaşıntı
  • Aşırı yorgunluk, özellikle ısıya tepki olarak
  • Açıklanamayan kas ağrısı ve zayıflık
  • Zorluk yürüyüşü ve denge veya koordinasyon problemleri
  • Baş dönmesi
  • Kulaklarında çınlayan
  • Mesane veya bağırsak fonksiyonundaki değişiklikler
  • “Beyin sisi” duyguları veya belirsiz düşünme de dahil olmak üzere düşünmedeki değişiklikler

Hastalık daha fazla miyelini yok ederken, belirtiler ilerler. MS’li çoğu insan periyodik atak geçirir, ardından kısa iyileşmeler olur. Hastalık ilerledikçe, ataklar daha sık olabilir.

Hastalık ilerledikçe yaygın belirtiler şunlardır:

  • Günlük işleyişe engel olan uzun süreli yorgunluk
  • Sertlik ve kontrol edilemeyen kas spazmları
  • Hareketliliği sınırlayabilecek kas güçsüzlüğü
  • Cinsel işlev bozukluğu
  • Depresyon, ruh hali değişimleri ve istemsiz gülme veya ağlama gibi duygusal zorluklar
  • Mesane veya bağırsak kontrolü kaybı

Daha seyrek olarak, diğer belirtiler oluşabilir. Bunlar şunları içerir:

  • Konuşma veya yutma zorluğu
  • Nöbetler
  • Solunum zorlukları
  • Kronik baş ağrısı
  • İşitme kaybı

tedavi

bolca ilaç

MS kronik bir hastalıktır ve bilinen bir tedavi yoktur.Semptomlar atak şeklinde ortaya çıktığı ve daha sonra ortadan kaybolduğu için, MS saldırısı olmaksızın uzun süreler geçirilebilir. Nadiren MS’li kişiler atak geçirmeyi bırakmaktadır.

Çoğu tedavi ataklar arasındaki süreyi arttırmaya ve şiddetini azaltmaya odaklanır.

Tedaviler şunları içerir:

  • Yaşam tarzı değişiklikleri: Egzersiz, yoga, diyet değişiklikleri ve stres yönetimi, MS’li bazı kişilerde semptomları iyileştirebilir.
  • Semptomları tedavi etmek için ilaçlar. Doktor yorgunluğu veya antidepresanları ve anti-anksiyete ilaçlarını azaltmak için uyarıcıları reçete edebilir.
  • Kas spazmlarını azaltmak için kas gevşeticiler.
  • Baş ağrısı, kas ağrısı ve diğer ağrılı semptomları yönetmek için ağrı kesici ilaç.
  • Fiziksel tedavi, işlev kaybını yavaşlatır, kas gücünü artırır ve hareketliliği arttırır.
  • İnflamasyonu azaltmak için steroid ilaçlar.
  • İmmünosupresan ilaçlar demiyelinizasyona neden olan bağışıklık yanıtını inhibe eder.
  • MS ataklarının sıklığını azaltmak için beta interferon ilaçları. Bunlar en sık kullanılan MS ilaçları arasındadır ve karaciğerin sağlığını izlemek için bir doktor gerektirir.
  • Bağışıklık proteinlerini hedefleyen ve bağışıklık hücrelerinin hareketini engelleyenler de dahil olmak üzere, atak sıklığını azaltmak için diğer ilaçlar.
  • Alternatif ve tamamlayıcı ilaç. MS’li bazı kişiler, semptomları yönetmek için masaj, akupunktur veya diğer alternatif ilaçlar kullanırlar. Bazı insanların etkileyici gelişmeler rapor etmesine rağmen, bu stratejilerin işe yaradığına dair net bir kanıt yoktur.
  • Plazma değişim terapisi.

Görünüm

MS yaşam kalitesini azaltabilmesine rağmen, nadiren ölümcül olabilir. MS’li birçok kişi tam ve aktif yaşamakta. Bununla birlikte, hastalığın seyri öngörülemez, nispeten önemsizden zayıflatıcıya kadar değişen semptomlarla birlikte. Semptomlar zamanla daha fazla nöronlar demiyelinize hale geldikçe daha da kötüleşir. Ancak bu her zaman böyle değildir ve MS’li bazı insanlar yıllarca remisyona sahiptir.

MS atakları birkaç gün süren en kötü semptomlarla aniden gelişir. Semptomlar tipik olarak yaklaşık 8 hafta sürer ve her 12-18 ayda bir tekrar edebilir.

Semptomların zaman içinde izlenmesi, insanların bir sonraki saldırıyı tahmin etmelerine yardımcı olabilir. Günlüğe kaydetme semptomları da bir teşhis almayı kolaylaştırabilir ve insanların ilaçların ve yaşam tarzı yönetim stratejilerinin işe yarayıp yaramadığını değerlendirmelerine yardımcı olabilir.

TRMedBook