Yakın zamanda yapılan bir çalışma, uzun süredir televizyon seyretmenin çocukluktaki uzun süreli etkilerini araştırıyordu. Şaşırtıcı bir şekilde, bu etki çocukların beslenme alışkanlıklarında, kilosunda ve ergenler olarak davranışlarında ölçülebilir.
Paradoksal olarak, içinde yaşadığımız bu hızlı tempolu modern dünyada insanlar, uzun süreler boyunca ekranlara bakmaya daha eğilimlidirler.
Alışkanlıklardaki bu değişim, birçok insan tarafından çocuklarımız üzerinde olumsuz bir etkiye sahip olarak kabul edilir.
Ebeveynlerin çoğu, çocuklarının sahip olduğu ekran süresinin miktarını sınırlamaya çalışsa da, hane başına düşen giderek artan sayıda ekran onu daha da zorlaştırıyor.
Örneğin, Amerika Birleşik Devletleri’ndeki 3 bebekten yaklaşık 1’inin yatak odasında bir televizyonu vardır ve çocukların neredeyse yarısı her gün yaklaşık 2 saat televizyon veya DVD izlemektedir.
Ekran zamanı ve olumsuz sonuçlar
Kanıtlar, bu ekran süresinin çocukların geliştikçe üzerinde olumsuz bir etkisi olduğunu gösteriyor. Televizyon seyretmek hem fiziksel hem de zihinsel olarak hareketsiz olduğundan, hızlı gelişen bebek beyninde bağlantı rahatsız olabilir. Ayrıca, daha sonraki yaşam için olumsuz alışkanlıklar oluşturma potansiyeline sahiptir – örneğin, fiziksel veya zihinsel olarak zorlu oyunlara göre daha kolay, daha az talepkar faaliyetlerin seçilmesi.
Çalışmalar, yeni yürümeye başlayan çocuklar ve anaokulu çocukları için ekran süresinin artmasının, birinci sınıfa girerken daha yüksek vücut kitle indeksi (VKİ) ve bel çevresi olma riskini artırdığını ortaya koymuştur. Diğer çalışmalar, çocuklar dördüncü sınıfa girerken bel çevresi ve fiziksel zindeliğin olumsuz etkilendiğini ortaya koymuştur.
Bu bulguların arkasından, Ekim 2016’da, Amerikan Pediatri Akademisi, 2–5 yaş arası çocuklarda günde 1 saatten fazla olmayan televizyon izleme kurallarını azaltmıştır.
Aşırı televizyon izlemenin olumsuz sağlık sonuçlarına sahip olduğu konusunda çok az tartışma olmasına rağmen, erken TV izlemenin çocuğun genç yaşlarına girerken davranış üzerindeki etkisi daha az bilinmektedir. Son zamanlarda Kanadalı araştırmacılardan oluşan bir ekibin bu yöndeydi. Özellikle, okul performansı ve diyet seçimleri gibi yaşam tarzı sonuçlarıyla ilgileniyorlardı.
Araştırmacılara Kanada’daki Université de Montréal’deki Psikoeğitim Okulu’ndan Prof. Linda Pagani ve yüksek lisans öğrencisi Isabelle Simonato liderlik ediyordu. Quebec Çocuk Gelişimi Çalışması’ndan veri aldılar.
Erken TV izlemenin gençler üzerindeki etkisi
Toplamda, 1997-1998 yılları arasında Quebec’te doğan yaklaşık 2.000 erkek ve kız çocuğu çalışmaya dahil olmuştur. Çocuklar 5 aylıktan itibaren takip edildi.
Ebeveynler, büyüdükçe televizyon alışkanlıklarını bildirdiler, o zaman, çocuklar 13 yaşına geldiğinde, okulda beslenme alışkanlıkları ve davranışlarını kendi kendilerine bildirdiler. Pagani, bu çalışmanın özellikle neden yararlı olduğunu şöyle açıklıyor: “Erken çocukluk döneminde aşırı ekran maruziyetinin ergenlik döneminde yaşam tarzı tercihleriyle nasıl ilişkili olduğu hakkında pek fazla şey bilinmemektedir.”
“Bu doğum kohortu idealdir, çünkü çocuklar akıllı telefonlar ve tabletlerden önce doğmuşlar ve ebeveynlerin izlemesi için herhangi bir pediatrik görüntüleme rehberi yayınlanmadan önce çocuklarını televizyonla büyütüyor ve zararsız görüyorlardı. Bu bizim çalışmamızı çok doğal kılıyor, Dışardan hiçbir yönerge veya müdahale olmaksızın – büyük bir avantaj. “
Beklendiği gibi, televizyon süresinin çocukların genç yaşlarına girerken alışkanlıklara göre ölçülebilir etkileri vardı. Ekibin sonuçları bu ayın başlarında dergide yayınlandı.
Her 2 saatlik TV izleme, 2 yaşındayken daha kötü yeme alışkanlıklarını tahmin ediyordu. Daha fazla et ve soğuk et, patates kızartması, beyaz ekmek, yumuşak ve meyve aromalı içecekler, spor ve enerji içecekleri, tatlı tüketiyorlardı. veya tuzlu atıştırmalıklar ve tatlılar.
Daha fazla TV izleyen bebeklerin, okul günlerinde 13 yaşında bir çocuk olarak kahvaltı yaptırma olasılığı daha yüksekti.
Ayrıca, bu çocukların, lise yıllarında, performans ve hırs üzerinde olumsuz bir etkisi olan bir çaba gösterme olasılığı daha düşüktü. 2 yaşında, günde televizyon izleyerek geçirilen her ek saat, 13 yaşında BMI’da yüzde 10’luk bir artış öngördü.
Televizyonun nasıl bir etkisi var?
Simonato, televizyon izlemelerinin bazı bulguları suçlayabilecek hareketsiz bir doğa olduğuna inanıyor. “Çocukların çok fazla TV izledikleri zaman onları sedanter olmaya teşvik ettiklerini ve çok küçük yaşlarda zahmetsiz boş zaman aktivitelerini tercih etmeyi öğrenirlerse, okul gibi boş zamanların çoğunu düşünmeyeceklerini varsaydık. , yaşlandıklarında. “
“Bu çalışma, çocukluk çağındaki yaşam tarzı alışkanlıklarının erken çocukluk döneminde başladığı ve yaşam boyu devam ettiği görülüyor. Zahmetsiz bir varoluş, sağlık riskleri yaratıyor.”
Prof. Linda Pagani
“Bizim toplumumuz için,” diye devam ediyor Pagani, “Bu obezite ve kardiyovasküler uygunluk eksikliği ile ilişkili daha büyük bir sağlık yükü anlamına gelir.
Bu çalışmanın gücü verilerin derinliğinde yatmaktadır. Ekip, çocukların aile yaşamları hakkında sayısız bilgiye erişebildiğinden, sosyoekonomik parametreler ve psikolojik faktörler gibi rol oynayabilecek diğer faktörleri kontrol edebilirler.
Hatta 13 yaşındayken ekran saati alışkanlıklarının etkisini kaldırabiliyorlardı, bu da onların bir bebek olarak televizyon izlemenin etkilerini net bir şekilde görebilmelerini sağladı.
Pagani, diğer etkileşim biçimlerinin faydalı olabileceği durumlarda, ebeveynlerin ekranları bir araç olarak kullanma biçimleri hakkında bazı bilgiler sunmaktadır. “Okul öncesi dönemde ebeveynler ekran zamanını bir ödül olarak ve dikkat dağıtıcı olarak kullanırlar. Çocukların aslında kendi kendini kontrol edebildiği bir anda sessiz bir şekilde“ boşta ”dururlar.”
“Dikkat dağıtıcı kullanmak,” diye ekliyor, “çocukların kendi kendini kontrol etmeleri gereken durumlarda davranmaları için bir ödül olarak, onları bilişsel çaba talepleriyle karşılaştıklarında dikkat dağıtmaya çalışacakları bir yörüngeye oturtuyorlar.
“Eğlencenin dağıtılması ve düşük zihinsel çaba, eğlence daha sonra gençlerin okula olan bağlılıklarını ve çalışmalarında azim etkileyecektir.”
Araştırmacılar, Amerikan Pediatri Akademisi’nin önerileriyle hemfikirler: 2-5 yaş arası çocuklar için her gün 1 saatten fazla olmayan süreyi azaltmak en iyi tavsiyedir.
Araştırma yazarları, bunun “ergenlik döneminde sağlıklı gelişimsel yörüngeleri sağladığını” düşünüyorlar.
