Sevgili kullanıcılar! Sitedeki tüm materyaller diğer dillerden çevirilerdir. Metinlerin kalitesi için özür dileriz, ancak onların yararına olacağını umuyoruz. En iyi dileklerimle, Site yönetimi. E-mail: admin@trmedbook.com

Çocukluk çağı obezitesi hala artıyor

Dergide yayınlanan bir çalışma, milletin ağırlığı hakkında kasvetli haberler getiriyor. Eğitimsel sürücülere ve halk sağlığı mesajlarına rağmen, Amerika’daki çocukluk obezitesi hiçbir yavaşlama belirtisi göstermiyor.

[Stetoskop ile kilolu çocuk]

Şu anda, 3 Amerikalıdan 1’den fazlası obez olarak sınıflandırılmaktadır.

Obezitenin sağlıkla ilgili etkilerinin popülasyon tarafından iyi bilinmesine rağmen, juggernaut hiç durmadan devam ediyor.

Gençler için resim çok daha iyi değil; Son 30 yılda, çocukluk çağı obezite oranı ikiye katlandı ve ergenlik obezitesi dört kat arttı.

2012 itibariyle, 6-11 yaş arası çocukların neredeyse yüzde 18’i obez idi. Obezitenin ardındaki temel konular kavramak için basittir: çok fazla kalori vücuda girer ve yeterli miktarda yanmaz.

Ancak, bir ulusun beslenme alışkanlıklarını değiştirmek yavaş bir süreçtir.

Chapel Hill ve Wake Forest Üniversitesi’ndeki Kuzey Carolina Üniversitesi’nde gerçekleştirilen yeni bir çalışma, çocukluk çağı obezitesi hakkında daha fazla ayrıntı getiriyor ve maalesef iyi bir resim çizmiyor.

Amerika’da çocukluk obezitesi

Araştırmacıları yönlendiren doktora mezunu Asheley Skinner, “Bazı diğer yakın tarihli raporlara rağmen, 2 ile 19 yaş arasındaki herhangi bir çocuk grubunda Amerika Birleşik Devletleri’nde obezite prevalansındaki düşüşe dair hiçbir belirti bulamadık” diyor.

Elde edilen bulgular sadece obezite ölçeğinin alt ucundaki çocuklar ile sınırlı değildir. Skinner şöyle devam eder: “Özellikle ergenlerde yüksek kalmaya devam eden şiddetli obezite için bu geçerlidir.”

Skinner ve ekibi, geniş bir Amerikan ev yelpazesi boyunca onlarca yıllık veriyi içeren devam eden bir proje olan Ulusal Sağlık ve Beslenme Sınavı Araştırması’ndan (NHANES) veri topladı.

Veriler, 2-9 yaş arası çocuklar için 2013-2014 arasında yüzde 33.4’ün fazla kilolu olduğunu gösterdi; Bu çocukların yüzde 17.4’ü obez olarak sınıflandırıldı. Bu rakamlar 2011-2012 zaman çerçevesinden önemli ölçüde farklı değildi. Daha da endişe verici bir şekilde, bir bütün olarak ele alındığında, 1999-2014 arası net, istatistiksel olarak anlamlı bir artış var.

Skinner diyor ki: “Çoğu beyincik, şiddetli obezite artışıdır.” Prevalansta en hızlı artışı gösteren şiddetli obezite kategorisidir.

En az 35 vücut kitle indeksi (VKİ), sınıf 2 obezite olarak tanımlanır; sınıf 3, 40 veya daha fazla bir BMI’dır. 2011-2012 döneminde, 2013-2014 ile karşılaştırıldığında, sınıf 2 obezite yüzde 5,9’dan yüzde 6,3’e yükselmiştir ve sınıf 3 yüzde 2,1’den yüzde 2,4’e yükselmiştir.

Bu obez çocuklar şu anda sağlık sorunları ile karşı karşıya kalıyor ve bu durum, şiddetli bir şey davranışlarını değiştirmedikçe, zaman geçtikçe daha da kötüleşecek. Skinner diyor ki:

“Yaklaşık 4,5 milyon çocuk ve ergenin ağır obezite var ve onları daha sağlıklı bir yola yönlendirmek için yeni ve yoğun çabalar gerektirecek.

Çalışmalar, çocukluktaki obezitenin daha kötü sağlıkla ilişkilendirildiğini ve yetişkinlerin yaşam sürelerini kısaltdığını tekrar tekrar göstermiştir. “

Gelecekte çocukluk çağı obezitesi

Duke Sağlıklı Yaşam Tarzı Programı’nın bir pediatristi ve yöneticisi olan Dr. Sarah Armstrong araştırmaya dahil değildi, ancak bulguların ön cephedeki deneyimleriyle uyumlu olduğunu doğruladı.

İnsanların obezitenin sağlık üzerindeki etkilerinin farkında olduğunu ve bu konuların ele alınmasında ilerleme kaydedildiğini kabul etse de, yaşam süresinin alışkanlıklarını değiştirmek zorlaşır. Diyor:

“Bu çalışma, ulusal ölçekte istatistik hareketini gerçekten görmek istiyorsak, çocukların etrafındaki ortamı nasıl değiştirdiğimiz konusundaki düşünmemizde daha yıkıcı olmamız gerektiğini vurgular.”

Skinner, NHANES verilerinin belirli sınırlamalara sahip olduğunu, ancak veri tabanının diğer bazı çalışmalardan çok daha geniş olduğunu, bunların bazılarının obezite oranlarında düşüş veya durgunluk bildirdiklerini belirtiyor.

Skinner, insanları cesaretlendirmek yerine, bulguların değişime ilham verebileceğini umuyor. “Bu gerçekten yönetim kurulu – gıda politikası, sağlık hizmetlerine erişim, fiziksel eğitim, okullar ve parklar ve kaldırımlarda yerel kaynakları içeren okul müfredatları gibi değişiklikler gerektirecek bir nüfus sağlığı sorunudur. Bir araya getirilen birçok şey işe yarayabilir” diyor.

Obezite kesinlikle kolayca kaybolacak bir problem değildir ve sorunun boyutuyla ilgili daha fazla bilgi edinildiğinde, halk sağlığı yetkilileri bunun nasıl ele alınacağına daha kolay karar verebilirler.

Son zamanlarda yapılan araştırmalar, çocukların yemeklerinin hala yağ ve sodyumda çok yüksek olduğunu gösteren araştırmaları kapsamaktadır.

TRMedBook