Gelişmekte olan bebeklerin hamileliğin başlangıcında oksijene ihtiyacı vardır. Ama bir bebek doğumdan sonra ilk nefesini almayacak. Bu, bebeklerin rahimde gerçekten nefes almadığı anlamına gelir. Bunun yerine, göbek bağı bebeği ilk nefese kadar oksijene verir.
Akciğer gelişimi hamileliğin başlangıcında başlar, ancak üçüncü trimestere kadar tamamlanmaz. Gebeliğin 24-36 hafta arasında, akciğerler alveoller geliştirmeye başlar – oksijen ile dolu küçük akciğer keseleri. Bu keseler tamamen gelişene kadar, bir bebek kendi rahminin dışında kendi kendine nefes alamıyor.
Doğum yapan kadınlar bazen bebeklerinin nasıl nefes alacağı konusunda endişelenirler, özellikle de bebek doğum kanalının dar sınırlarını aşarken. Göbek bağı, doğduktan sonra oksijeni bir bebeğe vermeye devam eder.
Bebeklerin rahimde nasıl nefes aldıklarına dair hızlı gerçekler:
- Gebeliğin ilk haftalarında, gelişmekte olan bir bebek, bir insandan daha çok bir hücre topu gibi görünür. Bu ilk haftalarda, nefes almaya gerek yok.
- Göbek kordonu, fetusun ana oksijen kaynağıdır.
- Göbek kordonu sağlam kaldığı sürece, rahim içinde veya dışında boğulma riski olmamalıdır.
Bebekler anne karnında nasıl nefes alır?
Birçok biyolojik sistem ve süreç bir rol oynamaktadır. İçerirler:
Göbek kordonu
Gebeliğin 5-6 haftasından sonra, umbilikal kord, gelişmekte olan fetusun vücuduna doğrudan oksijen iletmek üzere gelişir. Göbek bağı uterusa bağlı plasentaya bağlanır. Her iki yapı da birçok kan damarına ev sahipliği yapar ve hamilelik boyunca büyümeye ve gelişmeye devam eder.
Birlikte, göbek kordonu ve plasenta, anneden bebeğe besinler verir. Ayrıca bebeğe büyüme için gerekli oksijen açısından zengin kan sağlarlar.
Bu, annenin bebek için nefes alması ve kanındaki oksijenin daha sonra bebeğin kanına aktarılması anlamına gelir. Anne bebek için de nefes alır, çünkü bebekten gelen karbondioksit plasentadan annenin kanına taşınır, dışkıyla çıkarılır.
Gelişmekte olan bebeğe oksijen gibi giden maddeler, atık ürünler gibi bebeği terk eden maddelerle asla etkileşime girmez. Göbek kordonu boyunca iki ayrı damardan geçerler.
Rahimdeki akciğer gelişimi
Akciğer gelişimi normal olarak 35-36 haftalık gebelikten sonra tamamlanır. Bununla birlikte, gelişim değişir ve bir bebek tasarlandığında yanlış hesap yapmak mümkündür. Bu yüzden erken doğan bebeklerde bile sıklıkla nefes almada zorluklar yaşanmaktadır. Steroidler, bir bebeğin akciğerlerinin gelişimini hızlandırabilir. Bir kadın erken doğum yapması gerektiğinde veya erken doğum riski altındayken, doktorlar anneye verilen rahmin dışında bir bebeğin hayatta kalma şansını iyileştirmek için anneye verilen steroidleri önerebilir.
Bir fetüsün akciğerleri tamamen geliştiğinde bile, fetusun doğumdan sonra nefes alması imkansızdır. Gelişmekte olan bebekler amniyotik sıvı ile çevrilidir ve akciğerleri bu sıvı ile doldurulur. Üçüncü trimesterin sonlarında, gelişmekte olan bebekler “pratik” nefes almaya başlar. Fakat bu nefesler onlara oksijen vermez ve sadece daha fazla amniyotik sıvı ile akciğerleri yeniden doldurur. Çünkü bir fetusun akciğerlerinin sıvı ile doldurulması normaldir, bir fetüs anne karnında boğulmaz.
Plasenta veya göbek bağı ile ilgili bir problem varsa, gelişmekte olan bir bebeğin nefes alması için başka bir yol yoktur. Sonuç olarak, bu yapılarla ilgili sorunlar doğum kusurlarına, beyin yaralanmasına ve hatta fetüsün ölümüne neden olabilir.
Doğum sırasında ve sonrasında solunum
Bazı bebekler boynuna sarılmış göbek bağı ile doğarlar. Nucal kord olarak adlandırılan bu nispeten yaygın sorun, doğumların yüzde 12-37’sinde gerçekleşir. Çoğu durumda, sorun yaratmaz. Bunun nedeni, göbek kordunun bebeği hala oksijene sağlayabilmesidir.
Ancak, kordon bebeğin boynuna çok sıkı bir şekilde sarılırsa, kordondaki oksijen kaynağı sınırlı olabilir. Doğum sırasında bakım görevlisi bir nükleus kordonunu kontrol eder ve mümkünse, kordonu gevşetiniz. Bebek doğduğunda, sıcaklık değişimlerini, amniyotik sıvı eksikliğini ve oksijene maruz kalmayı içeren yeni çevre bebeğin ilk nefesini tetikler.
Bazı bebeklerin, anne karnında çıkmadan önce doğum sırasında ilk bağırsak hareketleri vardır. Bu tabure mekonyum denir. Doğum sırasında ya da doğumdan kısa bir süre önce bir nefes sırasında, bir bebek mekonyum teneffüs edebilir. Inhaling mekonyum ciddi olabilir ve bebeğin rahmin dışında nefes alma kabiliyetine zarar verebilir. Bu nedenle, inhale miselyum yapan bebeklerin doğumdan sonra emme ve oksijen tedavisi gerekebilir.
Su doğumu nasıl nefes alır?
Birçok hastane, bazı kadınların geleneksel doğum seçeneklerine tercih ettiği su doğumunu sunuyor. Evde veya doğum merkezinde doğum yapan kadınlar da su doğumunu seçebilir. Su doğumu yatıştırıcı olabilir, ağrı kesici yardımcı olabilir ve rahim ortamını taklit edebilir. Genellikle güvenlidir ve bir bebeğin nefes alma yeteneğini etkilemez.
Bunun nedeni bebeğin doğum tüpünden çıkarılıncaya kadar umbilikal kordondan oksijen almaya devam etmesidir. Doğum küvetinde çok uzun süre kalan bir bebek teorik olarak boğulabilir. İzole raporlar su doğum sırasında bebeğin yaralanabileceğini düşündürmektedir. Bununla birlikte, su ile ilgili daha önceki 12 araştırmaya bakan 2009 tarihli bir Cochrane derlemesi, bebeğe zarar verme riskinde artış olmadığını ortaya koymuştur. Doğumdan sonra bebek sudan dışarı çıkarılır ve ilk nefes alır.
Bir yaralanma olarak oksijen yoksunluğu
Bir bebek doğum sırasında ve hemen sonrasında yeterli oksijen almadığında, buna hipoksi denir. Hipoksi, düzgün çalışması için ihtiyaç duyduğu oksijeni ve beynini yok eder.Bu serebral palsi ve ölüm de dahil olmak üzere çeşitli doğum yaralanmalarına neden olabilir. Sık görülen hipoksi nedenleri şunlardır:
- Hasarlı bir kord veya hasarlı kan damarlarına sahip bir kord gibi kord sorunları.
- Anormal sunum Yavru doğan bazı bebekler doğumda oksijen yoksunluğundan muzdariptir.
- Omuz distosisi, omuzlar sıkıştığında ortaya çıkar, başın ortaya çıkmasından sonra doğum yavaşlar.
- Hamilelik veya doğum sırasında aşırı kanama.
Doğum öncesi bakım ve doğum sırasındaki özenli bakım sağlayıcı, hipoksi riskini büyük ölçüde azaltabilir. Hipoksi riski taşıyan bir bebek, oksijen tedavisi veya ventilatör gibi destekleyici tedaviye ihtiyaç duyabilir.
