VEGF-B’yi bloke ederek, bir kas proteini, kas ve kalpte yağ birikmez ve bu dokulardaki hücreler tekrar insüline uygun bir şekilde yanıt verebilir. Araştırmacılar, İsveç merkezli Karolinska Enstitüsü, Kanser Araştırma Enstitüsü, Ludwig Enstitüsü New York ve Avustralya biyofarmasötik şirketi CSL Limited, Nature dergisinde bildirildi.
Profesör Ulf Eriksson ve ekibi, fareler ve fareler üzerinde deneyler gerçekleştirdiler ve tip II diyabetin ilk etapta gelişmesini ve diyabet tip II olan hayvanlarda hastalık progresyonunu tersine çevirmeyi başardılar. Doğa bu bulguyu “diyabet araştırmalarında bir atılım” olarak tanımlamıştır.
Karolinska Institutet’te Tıbbi Biyokimya ve Biyofizik Anabilim Dalı Profesör Ulf Eriksson şunları söyledi:
“Bu sonuçları sunmak harika bir duygu. 1995 yılında VEGF-B’yi keşfettik ve o zamandan beri VEGF-B projesi vahşi doğada uzun süredir devam ediyor, ama şimdi birbirimizden sonra önemli bir keşif yapıyoruz. Bu çalışma, VEGF-B inhibisyonunun, tip II diyabetin önlenmesi ve tedavi edilmesi için kullanılabileceğini ve bunun bir ilaç adayı ile yapılabileceğini gösterdik.
Tipik olarak tip II diyabet bir kişi obez hale geldikten sonra ortaya çıkar, ardından insülin direnci oluşur – diyabet daha sonra gelir. Bu meydana geldiğinde, hücreler insüline uygun şekilde tepki vermez, yani glikoz hücrelere girmez ve kan şekeri (şeker) seviyeleri yükselir. Yağ vücuttaki “yanlış” yerlerde depolandığında, insülin direncinin oluşması daha olasıdır. Yanlış yerler kan damarları, kalp ve kasları içerir. Uzmanlar, derneğin nasıl çalıştığından tam olarak emin değiller.
İnsülin direnci ile, yeterli glukoz hücrelere girmez – kan dolaşımında birikir ve yüksek kan şekeriyle sonuçlanır.
VEGF-B diye adlandırılan bir proteinin vücut dokusunda yağın taşınması ve depolanması üzerinde etkisi olduğunu biliyoruz. Profesör Eriksson’un araştırma grubu bunu 2010’da buldu ve aynı dergide bir rapor yayınladı. Son deneyde, bilim adamları laboratuar farelerinde ve farelerde VEGF-B sinyalini engellemeyi başardılar.
2H10 ya diyabetin ortaya çıkmasını önledi ya da tersine çevirdi
Doğa dört ilgili çalışmalarda bildirilmiştir. Birinde, diyabete bağlı farelere, VEGF-B’nin hareketlerini inhibe eden bir antikor olan bir ilaç adayı olan 2H10 verildi. Spontan diyabet geliştirmek için spesifik olarak yetiştirilen fareler, ne gelişmiş insülin direnci ne de diyabet. Bilim adamları diyabetli fareleri VEGF-B üretemeyen farelerle geçti – yavrularının hiç diyabet geliştirmediğini keşfettiler.
İki farklı çalışmada, tip II diyabet geliştirmek için özel olarak yetiştirilmemiş fareler ve fareler kullanmışlardır. Yüksek kalorili, yağ açısından zengin bir diyetle beslendiler ve obez oldular. Hayvanların diyabet için doğal ilerlemesi durduruldu ve 2H10 ile tedavi edildikten sonra değişen derecelerde tersine döndü.
İsveç’in Stockholm Güney Genel Hastanesi’nde bir danışman diabetolog olan Profesör Åke Sjöholm şunları söyledi:
“Bu çalışmada sunduğumuz sonuçlar, tip II diyabetin önlenmesi ve tedavisi için büyük bir atılım ve tamamen yeni bir ilkeyi temsil etmektedir. Mevcut tedaviler, birçok yan etkilere neden olabilir ve bunların etkileri normal olarak yıpranır. Yeni tedavi stratejileri için umutsuz bir ihtiyaç vardır. Tip II diyabet için. “
Tip II diyabet için en yaygın tedavi, başlangıçta hastayı özel bir diyete sokmayı; bazen insülin salgısını artıran ve ayrıca hücreleri insüline daha duyarlı hale getiren hapları almaları gerekebilir. Bazen glukoz üretimini azaltmak için tabletler verilir. Bununla birlikte, birkaç yıl sonra, tüm hastaların yaklaşık üçte biri için bu tedaviler yavaş yavaş etkinliklerini kaybeder ve insülin enjeksiyonları gerekir.
Çok obez hastalar arasında diyabet tip II başlangıcını önlemek için günümüzde en etkili tedavi bariatrik cerrahidir.
Diyabet tip II bugün pek çok kişi tarafından ciddi bir küresel sağlık sorunu olarak görülmektedir – bazıları bunu bir salgın olarak tanımlar. 2030’un sonunda yarım milyar insanın küresel olarak diyabet tip II ile yaşaması bekleniyor.
Deney tıbbı, 2H10, bir Avrupalı biyofarmasötik şirket olan CSL Limited tarafından geliştirilen bir monoklonal antikordur (tek bir hücre klonu tarafından üretilen bir antikor).
Christian Nordvist tarafından yazıldı.
