Sevgili kullanıcılar! Sitedeki tüm materyaller diğer dillerden çevirilerdir. Metinlerin kalitesi için özür dileriz, ancak onların yararına olacağını umuyoruz. En iyi dileklerimle, Site yönetimi. E-mail: admin@trmedbook.com

Hepatit C ‘tedavisi’ hastaların% 90’ı için interferonsuz tedavi

Halen, hepatit C hastalarını sirozlu (karaciğer skarsı) tedavi eden doktorlar, ilaç interferonuna dayanan tedavileri sunmakta, maalesef hastaların sadece yarısı daha azı için çalışmaktadır. Şimdi, yeni bir çalışma, interferon içermeyen ilaç kombinasyonunun, 12 haftada karaciğer sirozu olan 380 deneme hastasının% 90’ı üzerinde iyi tolere edildiği ve iyi tolere edildiği bulundu.

Hepatit C, enfekte kan ile doğrudan temas yoluyla yayılan bir virüs tarafından neden olur. ABD Hastalık Kontrol ve Önleme Merkezlerine (CDC) göre, hastalıktan etkilenen 3 milyondan fazla Amerikalı var.

Hepatit C, ABD’de siroz, karaciğer transplantları ve karaciğer kanserinin bir numaralı sürücüsüdür. İlk çalışma yazarı Fred Poordad, Teksas Karaciğer Enstitüsünün başhekimi ve San Antonio’daki Teksas Sağlık Bilimleri Merkezi’nde tıp profesörüdür.

Bu yeni çalışma – yeni deneysel tedavinin güvenliğini test etmek için bir faz III çalışması -. Bu önemlidir çünkü şu anda, interferon hepatit C ile savaşabilen tek ilaçtır, fakat ajanla tedavi edilen hasta sıklıkla nüksetmektedir.

“Bu çalışmanın bu kadar derin olmasının sebebi, interferonun tolere edilmemesi ve sirozlu insansif insanlar için güvenli olmasıdır. Bu çalışmada sirozlu hastaların birçoğu interferon ile tedavi edilmek için uygun değildir.”

Yeni interferon içermeyen kombinasyon terapisi, aşağıdakileri içerir: ABT-450 / ritonavir, ombitasvir, dasabuvir ve ribavirin. Denemenin adı TURQUOISE-II’dir.

Araştırmacılar, araştırmayı finanse eden biopharma şirketi AbbVie’nin desteğiyle, hepatit C virüs genotip 1 enfeksiyonu ve sirozlu 380 hastada yeni tedaviyi test ettiler. Hastalar 18 ile 70 arasında değiştiler ve Ekim 2012 ile Nisan 2013 arasında Kanada, İngiltere, Almanya, İspanya ve ABD’deki 78 farklı hastane ve klinikte tarandı ve çalışmaya alındı.

Yazarlar, hap şeklinde oral olarak verilen dozajın şu şekilde olduğunu belirtmektedir: “ABT-450 / r-ombitasvir (150 mg ABT-450, 100 mg ritonavir ve 25 mg ombitasvir dozu günlük dozda), dasabuvir (Günde iki kez 250 mg) ve vücut ağırlığına göre verilen ribavirin. “

Deneme başarısı ‘interferon ile aynı gezegende değil’ olarak övüldü

Etkinliğin anahtar testi kan dolaşımında hepatit C virüsü izi değildi. Bu, son dozdan 12 hafta sonra hastaların% 91.8’inde ve son dozlarından sonra hastaların% 95,9’unun 24 hafta olduğu durumdaydı.

Poordad, bu sonuçları “interferon olarak sameplanet üzerinde değil,” tükenmez alan tepkileri “olarak tanımlar.

Poordad’ın ve meslektaşlarının tedavi ettiği mahkeme hastalarından biri, San Antonio’lu retiredaesthesiolog Dr. Sergio Buentello idi. Hepatit C 11 yaşındaydı. Ve 8 yıl önce tedavi alırken, tedavi edilmedi ve yan etkileri görülmedi.

“Viral sayım azaldı, ama asla sıfıra indir” diyor denemede bir katılımcı olma olasılığını duyduğunda başarının şakası konusunda şüpheci olan Dr. Buentello. Fakat hastalarının çoğundan faydalandı.

“Şu anda yaşamak için çok şanslıyım, çünkü neredeyse hiç iyileştirilemeyeceği fikrine neredeyse istifa ettim” diyor.

Kısa, toksik olmayan bir tedavi ile iyi bir tedavi şansı

Araştırmacılar hala kan örneklerini test ediyorlar ve tedavinin bitiminden 3 yıl sonra bunu yapacaklar ve şimdiye kadar uzun süredir devam eden geç relapslar olmadığını belirten Prof. Poordad, Londra’daki Uluslararası Karaciğer Kongresi’nde veriyi kimin sunduğunu söylüyor :

“İleri düzeyde karaciğer hastalığı olan hastalar şimdi çok iyi tolere edilen ve kısa bir rejimle hepatitlerinden tedavi edilebilir.”

O ve meslektaşları yeni tedavinin 2014’ün sonlarında ya da 2015’in başında hazır olmasını bekliyorlar.

Aralık 2013’te, dergide yayınlanan bir çalışmada, hepatit C’li diyabetiklerin antiviral tedaviden faydalanabileceğini ileri sürdüğü bildirilmiştir: ana iyileşme, kardiyovasküler ve böbrek sonuçlarına bağlıdır. Bu, hepatit C’li kişilerin diyabet ve insülin direnci geliştirmede daha yüksek risk taşıdıklarına dair kanıtları takip etmektedir.

TRMedBook