Dergide yayınlanan yeni bir çalışma, hem çok yüksek hem de çok düşük magnezyum düzeylerinin insanları demans gelişme riski altına sokabileceğini göstermektedir.
Çalışmanın ilk yazarı, Hollanda’nın Rotterdam şehrinde bulunan Erasmus Üniversitesi Tıp Merkezi’nden Dr. Brenda Kieboom’dur.
Kieboom ve arkadaşları, ortalama 64.9 yıl olan 9,569 katılımcıda serum magnezyum düzeylerini ölçtüler. Katılımcıların çalışmanın başlangıcında – yani 1997 ile 2008 arasında – demansı yoktu. Klinik olarak Ocak 2015’e kadar ortalama 8 yıl takip edildi.
Düşük serum magnezyum seviyeleri, litre başına 0.79 milimetreye eşit veya daha düşük olarak tanımlandı ve yüksek magnezyum seviyeleri, litre başına 0.90 milimol veya daha yüksek olarak tanımlandı.
Magnezyum seviyeleri beş ya da beşinci olarak ayrıldı; Araştırmacılar demans ve serum magnezyum arasındaki ilişkiyi referans olarak üçüncü sintigraf kullanarak incelediler.
Araştırmacılar yaş, cinsiyet, eğitim, kardiyovasküler hastalık, böbrek fonksiyonu ve diğer komorbiditeler için risk faktörleri ayarladı.
Yüksek veya düşük magnezyum, üçüncü tarafın riskini artırır
Takip süresi boyunca 823 kişi demans geliştirdi. Bunlardan 662’sine Alzheimer hastalığı teşhisi konuldu.
Magnezyum düzeylerine gelince, hem yüksek hem de düşük gruptakilerin, orta gruptakilere kıyasla demansi geliştirme olasılığı daha yüksekti.
Daha spesifik olarak, hem yüksek hem de düşük magnezyum gruplarındaki katılımcılar, demans riskinde orta gruptaki meslektaşlarına kıyasla yüzde 30’luk bir artışa sahiptir.
Düşük magnezyum grubunun 160’ı bunama gelişen 1,771 kişi vardı. Yüksek magnezyum grubu 179’u demans tanısı konan 1.748 kişiden oluşuyordu.
Orta grupta, 1.387 katılımcının 102’si demans geliştirdi.
Çalışmanın güçlü yönleri ve sınırları
İlk olarak yazarlar, çalışmanın sadece tek bir serum magnezyum ölçümü kullandığını belirtmektedir. Zaman içinde nispeten stabil olmasına rağmen, magnezyum seviyeleri değişir ve bu değişiklikler sonuçlara eğilimli olabilir.
İkinci olarak, çalışma, magnezyum seviyelerinin anormal derecede düşük veya anormal derecede yüksek olduğu hipomagnezemi veya hipermagnesemiyi incelememiştir. Bunun yerine, bilim adamları sadece mineralin normal seviyelerine odaklandılar.
Son olarak, çalışma sadece gözlemseldir ve nedensellik açıklayamaz. Bununla birlikte, yazarlar bu kırılganlığa karşı alınan önlemlerin alındığını belirtmektedir.
Kieboom ve ekibi, magnezyum ölçümleri yapıldıktan sonraki ilk 4 yıl içinde teşhis edilen demans olgularını dışladıkları daha fazla analiz yaptılar. Sonuçlar, yazarların yazdığı gibi, “nedensel bir ilişki olasılığını” güçlendirdi.
Araştırmanın diğer güçlü yönleri arasında uzun takip süresi ve nüfus temelli olması, bilgi yanlılığı olasılığını azaltmaktadır.
“Ayrıca,” yazarları yazınız, “muhtemel anlaşmazlıkların detaylı bir şekilde değerlendirilmesi ve bu faktörler için ayarlamaların etki tahminlerimizi değiştirmemesi gerçeği, sonuçtan ziyade serum magnezyum seviyeleri ve bunama arasında gerçek bir ilişki olasılığını güçlendirir. diğer kuruculardan veya ara ürünlerden. “
Bilgilerinin en iyisi için, bu tür bir derlemenin ilk defa araştırıldığı bir zamandır. Bu nedenle, gelecekteki çalışmalar bu sonuçları diğer nüfus örneklerinde çoğaltmaya çalışmalıdır.
“Bu sonuçların ek çalışmalarla doğrulanması gerekiyor,” diye ekliyor Dr. Kieboom, “ancak sonuçlar ilgi çekicidir.”
“Demans için mevcut tedavi ve önleme seçenekleri kısıtlı olduğundan, potansiyel olarak düzeltilebilecek demans için yeni risk faktörlerini acilen belirlememiz gerekiyor. İnsanlar diyet veya takviyeler yoluyla bunama risklerini azaltabilirse, bu çok yararlı olabilir.”
Brenda Kieboom
Ayrıca, sonuçlar doğrulanırsa, risk altındakileri taramak için magnezyum kan testlerinin kullanılabileceğini de ekliyor.
